မတ်သူတစ်ယောက်ကျောင်းရောက်တော့ကောင်မလေးတစ်ျယာက်နဲ့တိုက်မိသည်ထိုကောင်မလေးအားမြတ်သူကြည့်ပြီးရင်တွေခုန်လာမိသည်ပြီးတော့ထိုကောင်မလေးကသူ့ကိုပြန်ကြည့်လာပြီး
ဆု:တောင်းပန်ပါတယ်နော်
သူ:ရပါတယ်
ဆု:ဒါနဲ့နင်ကဘယ်အတန်းကလဲ
သူ:အော်ပထမနှစ်ကဘဲ့
ဆု:အော်တို့ကတတိယနှစ်ကပါ
သူ:အော်..ဒါတို့ကျွန်တော်တို့သူငယ်ချင်းလုပ်လို့ရလား
ဆု:ရတာပေါ့..ဒါဆိုငါတို့သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်သွားပြီနော်
သူ:အင်း
ဆု:ဒါနဲ့နင်ကဘာလို့ကျွန်တော်နဲ့ပြောတာလဲ
သူ:အော်ဒါကအကျင့်ပါနေလို့ပါ
ဆု:ဟုတ်ပါပြီ..ငါသွားတော့မယ်နော်နေ့လည်ကန်တင်းမှာတွေ့ကြမယ်နော်
သူ:အင်း...
သူမထွက်သွားသည်ကိုမြတ်သူတစ်ယောက်အဆုံးထိလိုက်ကြည့်နေမိသည်
သူ:ဘယ်လိုလေးလဲမသိဘူးကွာချစ်စရာလေး
ဆုရတီလည်းမြတ်သူနားကထွက်လာပြီးသူတို့အတန်းထဲရောက်တာနဲ့သူ့နေရာသူထိုင်ကာစဉ်းစားနေမိသည်
ဆု:ဒီကောင်မလေးကမိန်းကလေးပါငါကဘာလို့ရင်တွေခုန်နေရတာလဲပီးတော့ငါရည်းစားတွေထားတာတောင်ဒီလောက်ရင်မခုန်ဘူး...
ဆုရတီစဉ်းစားနေတုန်းကျော်စွာရောက်လာသည်
ကျော်:ဟေ့...ဆုဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ
ဆု:အော်ကျော်စွာပါလား..ဘာမှမစဉ်းစားပါဘူး
ကျော်:အော်...ဒါနဲ့ငါနင့်ကိုပြောစရာရှိတယ်
ဆု:ပြောလေ
ကျော်:ငါနင့်ကိုချစ်တယ်
ဆု:ဘာ..ကျော်စွာငါကနင့်ကိုသူငယ်ချင်းအဆက်ထက်ဘယ်တော့မှမပိုခဲ့ဖူးဘူးနော်
ကျော်:ငါ့ကိုနည်းနည်းလောက်စဉ်းစားပေးလို့မရဘူးလား
ဆု:ငါ.....စဉ်းစားပေးမယ်
ကျော်:ဝမ်းသာလိုက်တာကွာ
ဆု:အင်းပါ
နေ့လည်ရောက်တော့ဆုရတီကကျော်စွာနဲ့အတူကန်တင်းမှာမြတ်သူကိုစောင့်နေလိုက်သည်ခနနေတော့မြတ်သူရောက်လာသည်
သူ:ရောက်ရတာကြာသွားလားမဆု
ဆု:မကြာသေးပါဘူးကွယ်...ဒါနဲ့မိတ်ဆက်ပေးရအုံးမယ်...သူကေက်ာ္စြာတဲ့..ကျော်စွာ
ကျော်:အင်း
ဆု:ဒါကမြတ်သူတဲ့ပထမနှစ်က
ကျော်:တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်
သူ:ဟုတ်ကဲ့
သူတို့လည်းထမင်းစားကြပြီးဆုရတီနဲ့ကျော်စွာကအတန်းကိုပြန်သွားကြသည်မြတ်သူကကန်တင်မှာဖျော်ရည်ဝယ်သောက်ရင်အတန်းထဲပန်လာလိုက်သည်
..........
ကျောင်းဆင်းချိန်ရောက်တော့ဆုရတီကိုအိမ်ကလာခေါ်သွားသည်မို့ပြန်သွားသည်ဆုရတီပြန်သွားတာနဲ့ကျော်စွာကမြတ်သူနားလာကာ
ကျော်:ဆုကအရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာဘဲ့နော်...
သူ:အင်း
ကျော်:ငါသူ့ကိုအဖြေတောင်းထားတယ်
သူ:သူကဘာပြန်ပြောလဲ
ကျော်:စဉ်းစားပေးမယ်တဲ့
သူ:အော်...
မြတ်သူဝမ်းနည်းသွားမိသည်သူတောင်ဘာမှမပြောရသေးဘူးမဆုကကိုကျော်စွာကိုစဉ်းစားပေးမယ်တဲ့လားငါကအစကတည်းကရှုံးနေတာလားဟာ....ကျော်စွာပြန်သွားတော့မြတ်သူလည်းအဆောင်ကိုစက်ဘီးနဲ့ပြန်လာခဲ့သည်အဆောင်ရောက်တော့ရေမိုးချိုးကာအိပ်ယာပေါ်အိပ်ချပြီးငိုနေမိသည်တကယ်လို့သူသာပြောလိုက်ရင်မဆုသူ့ကိုမုန်းသွားမလားဆိုပြီးတွေးရင်းငိုနေမိသည်
သူ:ငါဘယ်လိုလုပ်ရတော့မလဲဟာ....
ဆုရတီတစ်ယောက်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ရေချိုးပြီးစဉ်းစားမိသည်ကမြတ်သူဆီကဖုန်းနံပါတ်မတောင်းခဲ့ရလို့ပင်
ဆု:ဟာငါကလည်းမေ့တတ်လိုက်တာ...မနက်ဖြန်ကျရင်တောင်းရမယ်
ဆုရတီစဉ်းစားနေတုန်းသူ့အမေကသူ့ကိုထမင်းစားရန်လာခေါ်သောကြောင့်ထမင်းဆင်းစားလိုက်ပြီးအပေါ်ရောက်တော့ခနနားကာအိပ်လိုက်သည်
မနက်ရောက်တော့ဆုရတီကျောင်းရောက်တော့မြတ်သူကိုရှာနေမိသည်ခနကြာတော့စက်ဘီးထားတဲ့နေရာနားကထွက်လာသည်မို့သူလည်းအပြေးသွားကာ
ဆု:မြတ်သူ
သူ:ဟင်မဆု
ဆု:ငါ့ကိုနင့်ရဲ့ဖုန်းနံပါတ်လေးပေးပါလား
သူ:အော်..09.....
ဆု:ကျေးဇူးနော်..ညကျရင်ဆက်လိုက်မယ်
သူ:အင်းပါ..ကိုကျော်စွာကရောမလာဘူးလား
ဆု:အော်သူကအမြဲကျောင်းနောက်ကျတာ
သူ:အော်...
သူတို့ပြောလို့မဆုံးသေးဘူးကျော်စွာရောက်လာသည်မို့မြတ်သူအလိုလိုရှောင်ထွက်သွားမိသည်
ကျော်:ဆု..ငါ့ကိုအဖြေပေးလေ
ဆု:ငါ...နင့်ကိုချစ်တယ်
ကျော်:ဝမ်းသာလိုက်တာဆုရယ်
နေ့လည်ရောက်တော့ကန်တင်းမှာသုံးယောက်သားထိုင်နေကြသည်ဆုရတီကမြတ်သူကိုကြည့်ကာ
ဆု:မြတ်သူ
သူ:ဟင်
ဆု:ငါနဲ့ကျော်စွာနဲ့ချစ်သူတွေဖြစ်နေကြပြီ
သူ:ဗ်ာ....
ဆု:မြတ်သူကလဲဝမ်းမသာဘူးလား
သူ:ဝမ်းသာတာပေါ့
*ငါကဘယ်လိုလုပ်ဝမ်းသာနိုင်မှာလဲဗျာ*သူစိတ်ထဲကပြောလိုက်မိသည်ကျောင်းဆင်းသွားကြပြီးညရောက်တော့ဆုရတီကမြတ်သူဆီဖုန်းဆက်လာတာကြောင့်မြတ်သူကိုင်လိုက်ကာ
သူ:ဟယ္လို..
ဆု:ဘာလုပ်နေလဲမြတ်သူ
သူ:ဘာမှမလုပ်ပါဘူးမဆုကရော
ဆု:ငါကရေချိုးပြီးဖုန်းကြည့်နေတာ
သူ:အော်..ဟိုမဆု
ဆု:အင်း
သူ:ကျွန်တော်ပြောရင်စိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်
ဆု:မင်းမဆိုးပါဘူးပြောလေ
သူ:ဟို...ကျွန်တော်မဆုကိုချစ်တယ်
ဆု:ဘာ..
သူ:မဆုအ့ံသြသွားမယ်ဆိုတာသိပါတယ်..ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်မခံစားနိုင်တော့လို့ထုတ်ပြောမိတာပါကျွန်တော်အဖြေပြန်မတောင်းပါဘူးမဆုကိုသိစေချင်ယုံလေးပါ...
ဆု:......
သူ:မဆုစိတ်ဆိုးသွားလားဟင်
ဆုရတီတစ်ယောက်ကြောင်အနေမိသည်ကျော်စွာတုန်းကသူရင်လုံးဝမခုန်ခဲ့ဘူးအခုမြတ်သူပြောလိုက်တော့ရင်တွေအရမ်းခုန်လာသည်မို့သူစိတ်ကိုစမ်းသပ်ရတော့မည်သူစဉ်းစားနေတုန်းဟိုဘက်ကကောင်မလေးကစိတ်ဆိုးတယ်ထင်ပြီးဖုန်းချသွားသည်...တဖက်မှာတော့
သူ:ဟင့်...ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်မဆုရယ်....
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
ဝေဖန်ခဲ့ကြနော်😁
