A Beautiful Angel

Chapter 7

It's already almost lunch time when I wake up. Nag madali agad akong kumilos para maligo na at mag ayos kasi sigurado ako parating na yung parents ni Devin. At hindi ko alam kung may nakahanda na bang pagkain. Sigurado ako magagalit nanaman si Vin sakin pag wala pang nag asikaso dun. Pag baba ko sakto naabutan ko si manang sa kitchen.

"Manangggggg, parating na ata parents ni Vin. Nakalimutan ko po sabihin sa inyo kahapon na maghanda kayo ng lunch para ngayoooon. For sure magagalit nanaman si Vin nyan sakin hays."

"Ano ka ba anak, wag ka nang mag alala dahil okay na lahat. Nakaluto na'ko ng tanghalian, hintayin nalang natin ang pagdating ng mommy at daddy nyo para makakain na kayo" Manang said.

"Hala, pa'no po nung nangyari yun eh hindi nyo naman po alam na dadating sila?"

"Si Devin mismo nagsabi sakin anak, dahil tulog ka na nga daw baka nakalimutan akong bilinan tungkol nga dito"

Pa'no nya kaya nalaman na tulog na'ko. Eh hindi naman sya pumupumuntang kwarto? Hays anyways....

"Ah buti naman po kung ganon, sige po manang akyat po muna ulit ako. Thankyou po"

Pag akyat ko ng kwarto, napaisip ako. Parang feeling ko nagbabago na si Vin. Like, hindi naman kasi sya ganon simula nung nagka issue kami. Una yung rambutan, dahil sa sobrang galit sa'kin nun never nya sya may pake sa nararamdaman ko. And then now, kaya sobrang kabado ako kanina kasi alam ko na magagalit sya. Dahil pag may iba nga kaming bista tapos nakakalimutan ko mag asikaso ng mga kailangan galit na galit sya. Pero now sya pa talaga nagpa-alala kay manang.

Pero siguro dahil parents nya kasi yun??? Baka inisantabi nya muna yung galit nya. Ihahanda ko nalang yung sarili ko mamaya sa galit nya. Bahala naaaaa.

"Love, where are you? Open the door. Andito na sila mommy't daddy."

Nagising ako sa katok. Di ko namalayan naka idlip pala ko. At wait, love daw. Ibigsabihin umpisa na nang pag arte. Haysss. Kung sana di nalang kami umaarte noh? Kelan kaya kami babalik sa dati. Buksan ko na nga muna yung pinto baka lalong madagdagan yung galit nya.

"Sorry, diko namalayan nakaidlip ako"

"It's okay kararating lang naman nila, let's go downstairs." he said, pero hindi nakatingin sakin.

I'm shock of course. Kasi dapat magagalit yun dahil hindi ako nakaabang sa baba. Sigurado na'ko mamaya talaga sobrang yari ako.

Pagbaba namin nasa kitchen na sila mommy't daddy. Hinihintay nalang kami. Pagkakita nila sa'kin agad silang tumayo para salubungin ako.

"Oh my god, hi darling. Namiss ka nang mommy. Halika nga payakap"

"Imissyou too po mommy" I said habang yakap yakap nya.

"Iha" bineso at niyakap ako ni daddy "kamusta kana?, parang ampayat mo ata lalo"

Nakatinginan kami ni Vin.

"Ah hindi po dad, lately po kasi sobrang madaming kailangan gawin sa company tsaka sa school kaya di po ako nakakakain at nakakatulog sa tamang oras"

Pero di nila alam yung totoong dahilan ng pagpayat ko ay dahil sa sobrang lungkot at stress ko sa mga nangyayari samin ng anak nila.

"Ano ka ba naman Devin, hinahayaan mo na ganyan ang ginagawa ng asawa mo! Aba hindi maganda yan tsk tsk." Mommy said.

Magsasalita na sana si Devin pero inunahan ko na. Baka mapasama pa to jusko po.

"Hindi po mom and dad. Ang totoo nga po nyan lagi nya kong dinadalhan ng pagkain sa office kasi lagi ko nga pong nakakalimutan yung oras. Kahit nasa trabaho din po sya naglalaan pa din sya ng oras para madalhan ako ng pagkain."

"Ah ganun ba, mabuti naman pala. Tara umupo muna tayo at kumain na" daddy said.

Wooosh! Medyo kinabahan ako dun ah.

Uupo na sana ako ng pinaghila ako ng upuan ni Devin. Pagtapos ay pinagsandok nya pako ng pagkain.

Natapos ang aming tanghalian na nag usap usap lang kami tungkol sa pagsasama namin ni Vin, na puro kasinungalingan ang sagot namin. Hays Sorry po talaga mommy at daddy.

/After how many months or a year maybe? Nakapag update din./

Sorry guys pero......

|| Short update lang muna ||