##UNICODE##
ကျွန်မအသက်21မပြည့်ခင်အထိ
ကျွန်မဟာတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်တဲ့
မိန်းကလေးတစ်ယောက်
အချစ်အကြောင်းဆိုတာ တွေးဖို့ဝေး
စိတ်တောင်မဝင်စားဖူးခဲ့ပါ...
ဒါပေမဲ့.......
အဲ့နေ့...အဲ့နေ့မှာသူ့ကိုတွေ့ခဲ့တယ်..
သူကချောတယ်..။ အဝတ်အစားအနေအထိုင်
သပ်ရပ်တယ်...။ စာတော်တယ်..။
အမျိုးသားတန်မဲ့အရမ်းအသန့်ကြိုက်တယ်...။
ကျွန်မ..ကျွန်မဒါတွေကသူ့ကိုချစ်လို့ပြောမိနေတာ
မဟုတ်ဖူးနော်..။ ကျွန်မအတွေးထဲ
သူကဘယ်လိုရောက်လာမှန်းတောင်
ကျွန်မ မသိပါဘူး
ကျွန်မတို့က 2017နှစ်ကုန်ခါနီးလောက်လားပဲ
အဲ့မှာစတွေ့ခဲ့တယ်..။ အဲ့နေ့ကတော့
မိုးအနည်းငယ်အုံ့နေခဲ့တယ်...။
ကျွန်မက မိုးကိုချစ်ပါတယ်..
မိုးရွာတော့မဲ့စဲစဲမှာ ကျွန်မက
အိမ်အပြင်ဘက်ကိုထွက်ပြီး
ခြေဦးတည့်ရာလျှောက်သွားနေခဲ့တာလေ..။
အဲ့အချိန်မှာတိုက်ဆိုင်စွာမိုးတွေရွာလာတယ်..။
ကျွန်မရဲ့အလုပ်ချင်ခဲ့ဆုံးအရာတစ်ခုက
မိုးရွာထဲမှာကခုန်ချင်တယ်..။
မိုးရွာထဲမှာနေရတဲ့ပျော်ရွှင်စရာခံစားချက်မျိုးပေါ့..။
ကျွန်မ ဒီတိုင်းလျှောက်လာရင်းနဲ့ပဲ
Aesthetic ဆန်ဆန်နာမည်လေးနဲ့
ကော်ဖီဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်ကိုတွေ့ခဲ့တယ်...။
ကျွန်မကအဲ့ဆိုင်လေးနားသွားမလို့ လမ်းအကူး..။
ကျွန်မအရှေ့တည့်တည့်ကနေရောက်ချလာတဲ့
စက်ဘီး တစ်စီး။
ရှင်တို့ထင်ကြတဲ့အတိုင်းပါပဲ
ကျွန်မထိုစက်ဘီးနဲ့ဝင်တိုက်ခံလိုက်ရတယ်..။
အရမ်းအနာကြီးမဟုတ်ပေမဲ့
ဒူးတော့နည်းနည်းပွန်းသွားတာပေါ့လေ..။
အဲ့စက်ဘီးပေါ်ကကောင်လေးက
ကျွန်မဆီဆင်းလာပြီး
ကျွန်မဒူးကိုကြည့်ရှာတယ်...။
"အဆင်ပြေရဲ့လား နာနေလား''
"သိပ်မနာပါဘူး ''
"ကျွန်တော်ဆေးဝယ်ပေးလိုက်မယ်နော်''
"မလိုပါဘူးကောင်လေးရဲ့
အစ်မလမ်းလျှောက်နိုင်ပါတယ်''
