« ម៉េចនិងអាចទៅ!? ឆាប់ទៅតាមពួកនាងភ្លាមទៅ»ជុងហ្គុកពេលបានឮបរិវានិយាយមកបែបនេះក៏ក្ដាប់ដៃខឹងតែម្ដង ចង់តែវ៉ៃបរិវាគេនៅពេលនេះតែខំអត់ធ្មត់សុខចិត្តបញ្ជារឲ្យគេទៅតាមរកមកវិញ
« ក្រាបទូល!»ភាពជាម្ចាស់នៃប្រាសាទបានធ្វើឲ្យកូនចៅរបស់ខ្លួនមិនហ៊ានសូម្បីក្អកក្រហែមបានត្រឹមឈ្ងោកមុខញាប់ញ័រភ័យខ្លាចម្ចាស់ខ្លួនដាក់ទោសតែប៉ុណ្ណោះ...
« ឈប់សិន!»ពេលដែរលីសាបាននាំផ្លូវនោះស្រីតូចណាន់
យ៉ាបានបង្អាក់លីសាឲ្យនាងព្រោះតែនាងតូចនៅ មិនទាន់អ
ស់ចិត្តនិងរបស់ម៉្យាង
« ឈប់ធ្វើអីប្រយ័ត្នពួកបិសាចនោះមកទាន់ឯងមិនខ្លាចទេឬ?»លីសាជ្រួញចញ្ចើមដាក់ស្រីតូចដោយហួសចិត្តបន្ដិច
បើយឺតយ៉ាវប្រាកដជាយ៉ាប់មិនខាន
« តែខ្ញុំមិនទាន់យករបស់នេះទៅឲ្យគេទេ...»ណាន់យ៉ាសម្លឹ
ងមើលរបស់អ្វីម៉្យាងក្នុងដៃរបស់នាង ព្រោះនាងមកទីនេះក៏
ព្រោះតែរបស់ហើយទៅវិញក៏ចង់យករបស់នេះឲ្យ អ្នកដែរច
ង់បានព្រោះនាងជាអ្នកឆ្លើយយល់ព្រមដោយខ្លួនឯង
« ឯងគិតថាគេនិងលែងឯងឲ្យមកវិញពេលដែរឯងទៅរក
គេចឹងហ្អេ៎ស»ទោះបីជានាងមិនដែរជួបបិសាចពួកនោះក៏
ៗនាងដឹងច្បាស់ព្រោះថាព្រះបិតានាងបាបស្លាប់ដោយសារ
តែពួកនិងហើយដូច្នេះស្ដាប់សម្ដីឥតប្រយោជន៍ របស់ពួកគេ
ក៏គ្មានន័យដែរ
« ខ្ញុំក៏មិនដឹង»ស្រីតូចណាន់យ៉ានៅតែកើតក្ដីអន្ទោងក្នុងចិត្ត
មិនដាច់ព្រោះតែខ្លួនធ្លាប់ហាមាត់លន់តួរគេរួចមកហើយ
« ជឿតាមយើងទៅមិនចាំបាច់យករបស់នេះឲ្យគេនោះទេ ឯងសាកគិតមើលបើរបស់នេះជារបស់គេពិតមែននោះមិនមែនមកនៅទីកន្លែងរបស់បិសាចក្នុងប្រាសាទនេះទេ!»
លីសាក៏និយាយត្រូវត្រង់ចំណុចនេះ ទើបធ្វើឲ្យអ្នកម្ខាងទៀត
ស្ដាប់ហើយក៏យល់ស្រប
« ក៏បានដែរខ្ញុំយល់ព្រមខ្ញុំនិងជឿឯង!»នាងមើលរបស់ដែរ
នៅក្នុងខ្លួនហើយក៏ឆ្លើយតបនិងលីសា យ៉ាងមុតម៉ង់បើគិតម្ដងទៀតទៅគ្មានបិសាចគ្រប់រូបណាចេះមានចិត្តប្រណីដល់មនុស្សនោះទេ បើមិនរត់គឺស្លាប់ហើយ
YOU ARE READING
"Blood By Blood"
Poetryជីមីន សូណាន់តា X ឆេយ៉ុង= រ៉ូស៍អាន់ណា «សូណាន់តា??»«នាងអាចរត់គេចខ្លួនបាន?» "រឿងនេះបានកើតឡើងពីរនគរចម្លែកមួយដែលមានបិសាចរស់នៅតែពួកគេអាចប្រស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្សបានថែមទាំងចេញចូលពិភពមនុស្សបានយ៉ាងងាយតែខុសតែម៉្យាងបើសិនជាមានអ្នកហ៊ានលុកលុយកន្លែងពួកគេមនុស្សទាំង...
