Beyazın Kahramanı (bnha)

4.bölüm

Olayların üstünden tam 3 gün geçti ve ben evde boş boş oturuyorum ama en azından inko abla rahat yürüyebilmem için koltuk değneği aldı aslında bunlarla okula gidebilirim ama 1 haftalık rapordan yararlanmam lazım değilmi
Düşüncelere dalmışken kapı çaldı

İnko:selam tatlım ben dışarı çıkıyorum acıkırsan dolapta pilav var onu ısıtır yersin görüşürüz

Tam gitmemesi için birşeyler yapıcaktım ama inko abla çıkmıştı bile titremeye başladım
Yalnızdım...
İlaçlarımı almıştım ama korkuyordum okulun bitmesine az kalmıştı belki hazinemi bulabilirim o beni sakinleştirirdi koltuk değneklerimi alıp üstümü değiştirdim tam odadan çıkıcakken bir şey hissettim arkama çok azıcık baktım
...
Bir iblisti kocamandı bembeyaz gözleri vardı simsiyah bir vücut salyalar akan kocaman bir ağız küçüklüğümde gördüklerimin aynısıydı ama arkasında dahada korkmamı sağlayan kişi vardı
Annem...
Korkudan garip sesler çıkarmaya başladım titremelerim artıyordu
Korkuyorum tiksiniyorum deliriyorum bana adım adım yaklaşıyordu ve dahada garip sesler çıkarıyordum

Anne:ahh benim küçük hatam bu kadarmı korkuyorsun~

Koltuk değnekleriyle ne kadar hızlı koşabilirsem o kadar hızlı koştum
İblis üstüme atladı ve kapıyı yüzüne kapattım lanet olsun tüm ilaçlarımı eksiksiz aldım neden burdalar dışarı attım kendimi koşmaya çalışıyorum ama olmuyor annem yavaşça arkamdan geliyordu simsiyahtı
Sweatshirtün şapkasını kapadım insanlar bana bakıyordu sonuçta kim ayağı çatlak korkmuş garip sesler çıkarıp ağlayan biri görse bakardı
Sonunda bir zil sesi duydum ve gülümsedim

Anne:ah~ küçük hatam onun seni sevdiğini zannediyorsun!

Dinlemedim seviyordu beni yalan söylüyordu! Okulun bahçesine attım kendimi gözlerim anında buldu izukuyu

Nezuko:Hazine!

Anında beni gören izuku koşmaya başladı destekleri bırakıp üstüne atladım sarılırken arkama baktım annem canavara benziyordu ağzı boydan boya kesilmişti canavar gibi elleri vardı arkasında birsürü kol vardı bana doğru koşuyordu çığlık atıp suratımı izukuya gömdüm bir dönüşle gözümü açtım beni arkasına almıştı annem izukuya çarptı ve toz oldu ikimizde daha duramadık ve dizlerimizin üstüne düştük çığlık çığlığa ağlıyordum çok korkunçtu ama bir mırıldanış duydum bunu hatırlıyordum inko abla küçükken sakinleşmem için söylerdi izuku bunu ezberlemişmiydi alnıma bir ıslaklık değdi izuku ağlıyordu kafamı onun omzuna koydum kyoko şoka girmişti bize bakıyordu ne kadar öyle durduk bilmiyorum

İzuku Midoriya

Olaylar garip şekilde ilerledi şuan mitsuki ablanın arabasındayız kacchanı almak için gelmişti ve bizi eve bırakabilceğini söyledi kyokoda hemen atlıyıp kabul etti tabiki nezuko omzumdaydı sakinleşmesi için hala mırıldanıyordum noldu acaba niye bir anda böyle oldu benim bildiğim nezuko ilaçlarını vaktinde ve tam alır eve geldiğimizi anladığımda bu işi sonra çözmeye karar verdim en sonunda eve girmeyi başardık ve odama gidip yatağa oturduk nezuko adeta kucağıma kıvrıldı ve gözlerini kapattı huzurlu görünüyordu başınfan beri mıraldandığım için boğazımı temizledim kyoko devam etmeye başladı biran şaşırsamda ezberlemesini normal karşıladım nezuko 10 dakikaya kalmaz uykuya daldı bizde Kyokoyla mutfağa girdik ve yemek hazırlamaya başladık bana endişeli bakan gözlere baktım

Kyoko:deku-kun noluyor

İzuku:b-bilmiyorum ama endişeleniyorum

Kyoko:nezuko hep böyleydi ama son zamanlarda dahada garipleşti

İzuku:ayrıca 7 yaşından beri hiç böyle olmadı

Kyoko:off deliricem

İzuku:kesinlikle

Pilavın sonunda pişmesi hafif mulu olmamızı sağladı biraz yoğurt çıkartıp hızlıca gömdük nezuko hala uyanmamıştı

İzuku:film izlemek istermisin

Kyoko:kitap okuyıcam

İzuku:ok

Annemin kitaplarından birini aldım güzel bir romana benziyordu ama sarmadı kyoko hergün böyle kitapları bitiriyordu kesinlikle bir kitap kurdu kitabı geri bıraktım ve kyokonun yanına oturup telefonumu kurcaramaya başladım

Annem💞arıyor...

İzuku:efendim

İnko:Nezuko iyimi!

İzuku:sanada selam anne

İnko:şey yani selam şimdi cevap ver nezuko iyimi!

İzuku:gayet iyi

İnko:şükürler olsun

İzuku:gelirken nezukonun ilaçlarını alabilirmisin nerdiyese bittiler

İnko:tabiki tatlım görüşürüz

Cevabımı beklemeden suratıma kapattı kyoko bu halime gülmekle yetindi yanaklarımı şişirip ona baktım dahada kahkaha atıyordu bende hafifçe kıkırdadım sonra koltuğa kıvrıldım ve gözlerimi kapattım yorulmamıştım ama bazen yeterince stres insanı yorabilirdi

Bu bölümlük bu kadardı görüşürüz 😊💓