Beyazın Kahramanı (bnha)

24.bölüm-FİNAL

O uyandı yanlış duymadım o uyandı!

Ayaklarım resmen birbirine dolaştı ve kıpırdıyamadım Kyoko resmen hücum ederken az önce odadan çıkan herkes odaya geri döndü

Kyoko:Deku uyandın!

Tüm oda aniden kasvetten sevince döndü o kadar mutluyum ki herşeyi yapabilirim

İzuku:Kyoko canım acıyor kalk üstümden

Boğuk çıkan sesi dışında gayet iyi gözüküyordu
Annemde hemen sarıldı ama ben hala orda dikiliyordum

All might:şükürler olsun genç Midoriya

Oturur pozisyona geldi ve anneme sarıldı Kyokoda onları rahat bırakmadı
Ve ben en sonunda bir adım attım

İzuku:N-nezuko iyisin

Dengemi kaybedip üstüne düştüm

Nezuko:Hazine

Bu kelime bana eski beni hatırlatıyordu ama sonuçta bu lakap İzukuya veridiğim önemli bir armağan

İzuku:ne kadar düşüncesizsiniz ödüm patladı ayrıca o hareketleri nasıl yaptın!

Ağlarken beni pek iyi azarlıyamadı bende ağlarken pek gülemedim ama daha sert sarıldım

Uraraka:Sana çok büyük bir süprizimiz var deku-kun inan bana çok sevinceksin

Kyoko:of tamam 1...2...3 Nezuko artık konuşabiliyor!

Öyle kaskatı kesilince bir kahkaha attım son 10 dakika böyle kalmıştı

İzuku:ne

Kyoko:bu çocuktan hayır gelmez

İzuku:ha sen ciddisin

İnko:oğlum kafanımı vurdun

Bir süre sessizlik hüküm sürdü sonra İzuku tekrardan ağlayarak bana sarıldı

İzuku:gerçekten başarmışsın

Nezuko:evet...

Ne söyliceğimi bilememek böyle birşeydi hep merak etmişimdir

Ama tam bir kanıt lazım

Nezuko:ben Nezuko Shimura ve artık özgür bir bireyim

Onu daha fazla ağlattım odayı sel basarmıydı acaba

İzuku:b-ben çok sevindim!

Bakugo:başka napabilirdin sanki

İzuku:oh şey selam Kacchan

Nezuko:evet sıra sende Katsuki

Kabul etmek gerekirse Katsukiyle son zamanlarım fazla eğlenceliydi ama sözümü unutmadım

O affetmezse bende affetmem

Bunu bilerek hareket ediyordu ve bu gerçekten stresliydi bence
Kyoko destek olarak elini tuttu ve gülümsedi Katsukiyse sanki olan olsun dermiş gibiydi

Bakugo:Şuana kadar olan herşey için üzgünüm

Kısa ve özdü ve en önemlisi içtendi onu nazik gördüğüm nadir anlardandı
İzuku değişik bir yüz ifadesiyle süzdü  mutlu dalgın yorgun ve zorbalık gördüğü zamanları hatırlayan bir yüz ifadesi vardı ve ben olsam bu özrü kabul etmezdim

İzuku:Kacchan özür dilemene gerek yok biz arkadaşız

Sınıftakiler ağlamaya başladı lanet olsunki çok duygusaldı çocuk az önce zorbasına biz arkadaşız dedi
Katsukinin bileğinden tutup İzukunun yanına çektim ve zorla sarıldılar İzuku masum bir panda gibi sarıldı Katsuki daha çok kendiyle çelişiyordu