Şimdi sabahın sekizi, sabahtan nefret ediyorum.
Çünkü artık sabahları kalabileceği bir yatağım yok.
Beni o yataktan kaldıracak bir senim de yok.
Kahvaltı edecek bir mutfağım yok.
Ben kahvaltı ederken beni sürekli rahatsız eden sende yoksun.
Gideceğim bir işim yok.
Hiç bir şeyim yok.
Ölü gibiyim.
Nefes alan bir ölü.
Kefeni aldığı nefesler olan bir ölü.
İtiraf etmek gerekirse, ben de hate in the mornin' arkadaşlar. Ve haftaya okul açılıyor, ne halt edeceksem artık.
