Simula

8 0 0
                                    

Simula

I took a deep breath as I watched myself in the full body mirror in front of me.

I'm wearing my knee length skirt, beige blouse and black stockings that matches my high heeled black shoes. My height is not that noticed, lalo na dahil nakastockings. Nagmumukha akong hindi... small.

Inayos ko ang kulot at mahabang buhok bago ko kinuha ang pressed powder para lagyan nang bahagya ang mukha. My chinky eyes are very defined by my long lashes and my pointed brows.

My skin is naturally fair, and my cheeks are pinkish even without the help of blush on. Tinapik ko bahagya ang pisngi bago nagpasyang bumaba na.

Ikinandado ko ang pintuan ng aking bahay kasunod ng gate dito sa village bago inilagay ang headphones sa tainga.

Hindi naman kailangan ikandado dahil darating ang kinakasama ko sa bahay na si Aling Martha. Nakasanayan ko na lamang dahil ayokong iniiwan ang bahay nang hindi naka-lock.

Hindi na ako sinundo ni Lance dahil nag-away na naman kami. Walang tricycle o three-wheelers na dumadaan dito sa village. Mas lalong walang public utility vehicles! Kaya ngayon ay lalakarin ko patungo sa unibersidad. I don't have flat black shoes, at required sa amin na high heeled black shoes ang gamitin. I like wearing high heels, too! And my skirt. Hindi naman ganoon kaikli dahil knee level naman.

I don't get why he is so aggravated with the thought of me in heels and skirts!

Kasalanan ko ba kung malaman ang future ko? Hindi naman hapit ang blouse ko, but my bossom and butt are very well defined by the colour and shape of what I'm wearing. Is it my fault that I'm sexy?

"Bahala siya!" Pasigaw kong bulong sa sarili.

Nang nakarating sa uni ay halos takbuhin ko patungong classroom.

I'm very fucking late! I heard terror daw ang professor namin. He failed more than half of his class last semester, and he is very strict with attendance. That's what I heard.

Reaching my room, I expelled a heavy breath upon knowing na wala pa si Sir.

I saw a chair in the far right corner near an unfamiliar student, whom I think is new or a shifter. Bawal kasi ang transferees during second semester.

I noticed how my classmates filled our classroom with noise. Dahil naka-headphones pa ako ay hindi ko sila dinig. I've been with them for three semesters now, and I know the range of their noise. Kahit sa kabilang kanto pa yata ay maririnig ang ingay nila.

Lumapit ako sa upuang nakita. The "new" student smiled and waved at me awkwardly, like an idiot.

Ipinagwalang bahala ko iyon.

Nang nakalapit ay tumayo ito. Inayos niya ang upuan sa tabi, pinagpag ito at inilahad sa akin bago pa ako makalapit.

O... kay... That was weird.

"Thanks." I said, to not be rude, but not looking at him.

Pagkaupo ay padabog kong inalis ang headphones. Agad akong kumuha ng tissue para ipunas sa pawis na balat. The deafening noise filling the classroom is heard now by my ears. Lance is in very big trouble for what he did!

He fucking stood me up!

Alam niyang malilate ako. Last minute niyang sasabihin sa akin na hindi niya na ako susunduin after many times of rejecting his offer! Ngayong pumayag ako ay hindi niya gagawin?!

Nanginginig ang aking mga kamay, pati na ang mga binti sa inis, pagod, at uhaw. I feel like an idiot! Hindi pa ako nakapagdala ng tubig. Kung hindi ako nagpatalo at pumayag sa sinabi niyang susunduin ako dahil "ganito" ang suot ko ay hindi sana ako lalakad nang malayo, tatakbo at mapapagod nang ganito!

Begin AgainTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon