Uzun bir ara verdikten sonra toparlandım.
Öncelikle şunu belirtmek istiyorum ki kızgınım.
Önüme gelen herkesin boktan bir sebeple depresyonda olmasından bıktım.
Dostum cidden mi?
Her neyse.
Siz nasılsınız?
Umarım hayatınız yolunda ve sorunsuz ilerliyordur.
Eskisi gibi bölüm atmaya çalışacağım.
Oy Sınırı: 15
Konu: Y/N'ye kanser teşhisi konuluyor.
Helen şu anda nasıl hissedeceğini gerçekten bilmiyor ve bu çok açık. Olayların kendisini etkilemesine izin vermekten nefret eder, ona ulaşmasına izin vermekten nefret eder, ama teşhisi koyduğunuz an, yüzünüzdeki o bakışı gördüğü an, her şey gibiydi, ördüğü tüm duvarlar, tıkladığı tüm cepheler yer sadece çöktü.
Helen ağlamaz. Helen üzülmesine izin vermiyor. Ama o gece ikiniz eve döndüğünüzde o ağladı, sizin için değil, sizinle birlikte. Helen seni seviyor ve bu onun için korkutucu ve bunu kabul etmekte zorlandığı bir şey ve senin için güçlü olmak İSTİYOR, cesur bir ifade takınıp endişelenecek bir şey olmadığını söylemek istiyor ama kendini o kadar kaptırmış durumda ki. Yapabileceği tek şey yanınızda olacağına, ihtiyaç duyduğunuz anda sizi terk etmeyeceğine ve size yardım etmek için elinden geleni yapacağına söz vermektir.
Bir kereliğine, yalnız senin için güçlü olmak yerine, ikinizin birbiriniz için birlikte güçlü olmanız gerektiğini söylüyor. Helen seni seviyor ve gitmene ya da tek başına acı çekmene izin vermeyecek. Ona ihtiyacın olduğu sürece ağlayacağın omzun olacak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝐑𝐎𝐒𝐄 | Creepypasta X Reader
Fanfiction𝐑𝐎𝐒𝐄 | "Hayaller gerçekliğe açılan birer kapıdır." ↪ Creepypasta X Reader oneshot, hedcanon tarzı şeyler. --- ↪ Kitapta geçen oneshot, hedcannonların bir çoğu bana ait değildir. --- ↪ Kitabın yarısı çeviridir. --- ↪ Kitap her geçen gün güncell...