Lyana POV
Diko lubos akalain na sasabihin ko, ang salitang paalam sa akin ina.
Masakit isipin na sinabi ko iyon, nung araw na lilisan sya sa ating mundong.
"Lyn.. Lyn.. " Nabalik ako sa wisyo ng tawag in ako ni marga.
"Ha " Tanging sabi ko.
"Tinatawag ka ng pare" Sabi nya, kaya dali dali akong tumayo, at nagtungo sa harapan.
"Am maraming salamat po sa mga taong nakiramay *snob* di ko po lubos akalain na iiwan nanaman ako, una si papa sumunod ngayon si mama, *snob* kaya po ngayon magisa na lamang ako" Di ko kinaya kaya umalis na ako doon at bumalik sa upuan ko.
(Fast forward)
Nan dito kami sa putod na susuutan ni nanay, umiiyak habang binabalikan ang mga araw na kasama ko sila.
habang ako ay magisang lumuluha ay sumasabay ang ulan sa aking kalungkutan na parang dinadamayan ako sa aking kalungkutan.
"ma, pa bakit nyo ko iniwan ang daya nyo, pano na ko , sino sasabihan ko ng problema ko sino ang kasama ko magcelebrate ng birthday ko" iyak kong sabi sa harap ng putod nilang dalawa.
Flashback
"nak ,eto o baon mo oh" sabay yakap sakin ni mama
"naglalambing na naman ang nanay ko di pa naman ako aalis magaaral muna ko ma" sabi ko rito.
"alam ko ,alam ko" sagot nito sa akin.
Flashback
"ma ,hahaha tama na po haha"tumatawa kong sabi
"ayoko ko nga "sabi ni mama habang pinagpatuloy ang pagkaliti sa akin.
"mama hahaha please hahaha tigil nyo na po hahaha"
end of flashback
napaluha lalo ako dahil sa mga alaalang aking naaalala.
pakatapos non ay umuwi na ako.
nang nakarating na ako sa bahay ay nabalot ako ng kalungkutan.
kaya dumeretyo ako sa aking silid at nagkulong ako roon diko alam kung ano ang aking gagawin at kailan kailan ako lalabas sa kwartong ito.
ang tanging alam ko lang naginagawa ko ngayon ay umiyak ng umiyak at magmukmok ng mag mukmok sa kwarto .
lupipas ang mga araw ang tangi ko lang ginawa ay magkulong hindi ako kumain at kahit naligo ,minsan nagpunta rito ang kaibigan kong si marga pinipilit akong lumabas ang tangi ko lang sinasagot ay umalis kana hayaan mo akong mapagisa .
ngayon ay ang forty days ni mama ,lalo lang akong naiyak at nagwala sa kwarto ko hinagis ang makita kong bagay.
maya maya ay naisipan kong magpunta sa kusina ngunit parang nagdilim ang paningin hindi ko na alam ang gina gawa ko basta ang alam ko ay namamanhid ang buo kong katawan habang may umaagos na likido sa katawan ko.
at tumatawa habang sinusulat ang salitang paalam sa sahig.
at doon na ako na ako nawalan ng malay.
ma , pa magkakasama na tayo.
marga Pov.
hi guys ako nga pala si magarette , ngayon naisipan kong puntahan si bff kasi gusto ko syang palabasin sa kwarto nya alam kong wala syang kain tanging ang ginagawa nya roon ay umiyak magmukmok at magwala.
ilang minuto lamang ay nakarating na ko sa bahay nila ,napakarumi nito. maya maya naisipan kong puntahan si bff sa sa kwarto niya ngunit ng pagdating ko roon ay wala sya ang tanging bumungad sakin ang kwarto nyang madumi kaya naisipan kong magtungo sa kusina baka nandon sya nagluluto. nang maka rating ako roon ay bumungad saakin amg katawan nyang walang buhay na puno ng dugo at salitang nakasulat sa sahit at ito ay paalam.
hindi akalain na hahantong ang lahat sa ganito.
flashback
nandito kami ngayon sa parke masayangh nakatingin sa mga batang naglalaro ng habulan habulan.
"bes" tawag ko ng pansin rito.
"magpromise tayong dalawa na kahit anong mangyari walang iwanan " sabi ko rito
" o sige ba" sagot nito sa akin.
"promise?"tanong ko rito
"promise" tyaka nagyakapan
end of flashback
"bes pano yung pangako natin na walang iwanan" iyak kong sabi
"kala ko ba sabay tayong magcocollage at maghahanap ng trabaho at magaasawa pero ano to bakit ang daya mo? bakit bigla kang sumuko?"
after 7 days
"paalam paalam sa mga pinagsamahan natin sana masaya kana ngayon sa piling nila tito at tita" sabi ko sa harap ng puntod nya .
THE END
