Hazar Demirgan karanlık bir kadındı.
Ölümcül zekası onu son derece tehlikeli yaparken bencilliği ve acımasızlığı bunu körüklüyordu. Hayatında zaaflara yer vermezdi. Klasik bir mafya tanımına tamamen uyuyordu.
Ta ki bir gün iş için gittiği açık artır...
"Hazar Hanım. Araba hazır, çıkabiliriz." Hazar oturduğu sandalyesinden kalktı. Ayna da üzerinde ki takımı kontrol etti son kez. Simsiyah bir ceket ve pantolon gitmişti. Beyaz gömleği üstündeki tek parlak şeydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni mallar yarın Rusya'dan yola çıkacaktı. Boris'le son kez görüşme yapması gerekiyordu. Bunun için bir resim sergisi seçilmişti. Gayet olağan ve bir görüşme için uygun bir yerdi.
"Boris ne zaman çıkacak?" sesi kalın ve sertti Hazar'ın. Etrafındaki adamlarını son kez kontrol ediyordu.
"Ben görüştüm, yoldaymış. Sakin ol sevgili kardeşim. Güzel bir görüşme olacaktır." Batı, kardeşinin sorusunu cevaplayarak yanına ilerledi. Üstündeki dikey çizgili takım elbisesi ile her zamanki gibi havalı ve ulaşılmaz duruyordu aynı zamanda kibar.
Hazar'dan dört yaş büyüktü. Ama buna rağmen Batı hep, Hazar'ı bu iş için biçilmiş kaftan olarak görürdü ve ona saygı duyardı. Babaları ile aynı şeyi yapıyorlardı. Silah kaçakçılığı. Batı insan sevmezdi, bu işlerle uğraşmayı ise hiç sevmezdi. Ama kardeşini seviyordu. Bu yüzden sadece yardımcı oluyordu.
Hazar babalarının ölümünden sonra yıkılmıştı. Abisi bu yüzden hep onun yanında olacağına söz vermişti. Hazar duygularını sadece abisine belli ederdi. Batı bunu biliyordu ve bazen nasıl bu kadar duygusuz göründüğüne anlam veremiyordu.
Hazar abisine dönüp ellerini cebine soktu.
"Resim sergisinde ne sikim yapacağımızı sordun mu? Başka yer bulamamış mı?" Batı gülümsedi.
"Küfür etme sevgili kardeşim. Bu ara fazla göz önündeymiş bu yüzden orayı seçtiğini söyledi. Sadece gidip geleceğiz, sergi gezecek değiliz. Hm?"
Hazar abisine başını sallayarak arabaya bindi. Yan yana oturdular. Sohbet ediyorlardı.
"Dünkü malların sayımı yapılmıştı değil mi Batı? Son anda boka sarmak istemiyorum." Hazar koltuğunda yayıldı biraz.
"Evet yapıldı sen rahat olabilirsin."
Hazar susup yola bakmaya devam etti. Resim sergisinde nasıl görüşeceklerini düşünüyordu. Boris'e içinden küfredip gözlerini kapattı, başını abisinin omzuna yasladı.
"İstersen uyuyabilirsin biraz güzelim." Hazar kendince onay verip başını sürttü biraz uygun yer bulmak için. Batı kardeşinin her zaman yaptığı şeye gülümseyip elindeki tablete odaklandı. Silah kaçakçılığının yanı sıra başka işlerde yapıyordu. Hazar Medikal, Batı Otelleri, Demirhan Giyim... Bu işlerin başındaki kişi Batı'ydı. O halinden memnun gibi duruyordu. Hazar kadar duygusuz bir insan olamazdı asla. Kendisi acımasız biri de değildi. Kendini tanımlamak isteseydi eğer, "pamuk gibi" tanımı tam olarak ona uyardı.
Serginin olduğu yere gelmelerine az kalmıştı. Fazlasıyla nezih ve sakin bir ortamdı. Etrafta fazla bina yoktu. Daha çok etrafın yeşilliklerle kaplı olduğu bir yerdelerdi.
