Her zaman çok aktif bir çocuktum. Haylaz mı haylaz yaramaz mı yaramaz kız çocuğu mahallenin hanım ablasıydım..
2005
Annem her zamanki gibi saçımı balık sırtı örüyordu. Saçlarım belime kadar geliyor ve ör ör bitmiyordu. Kafam artık o kadar ağrımıştı ki...
"Anne yarıya kadar örsen olmaz mı?"
"Olmaz! Sabret az kaldı!"
Offf cidden sıkılmıştım. Boynumda ağrımaya başladı.
"Anne saçımı çekiyorsun"
"Bitti işte. Sakın okulda saçlarını açma"
Her zaman açacağımı bile bile annem her gün örerdi. Mavi okul önlüğümü giymek için koşa koşa dar uzun koridoru geçtim. Üzerimdeki pijamaları çıkardım. Dolabımda ki askılıktan çıkarıp üstüme geçirdim. Çekmecede ki gri çorabımı giydim ve çantamı aldım. Dünden ders programımı ayarlamıştım. Kapıya çıkarken annem de beslenme çantasını uzattı.
"Yemeğini ye, sakın yememezlik yapma"
"Asla yapmam"
Annem kapıyı kapatır kapatmaz...
Hoppp saçımdaki şu tokadan kurtulmam lazım..
Ohhh beee
Kafam rahatladı ya...
Saçlarımmmm yaşıyor musunuz?
Evet yaşıyoruz. İyi ki kurtardın bizi bu tokadan.
Ahhh canlarım benimm özgür olmak ne yakıştı size böyle..
Üzgünüm anne ben toplu saç sevmiyorum.
Merdivenleri inmeye başladım. Altıncı kattayız ama uçarak inmeyi çok seviyorum. Sonunda çıkabildim. Oh hava ne güzel. Mavi önlüklülerin peşine takıldım bende..
Rüzgarın bana vuruşu ile saçlarım savruluyordu. En çokda bunu seviyordum.
Yaşamak çok güzel....
Okula gelmiştim. Ve koridorlardan ilerleyip merdivenlerden iki kat çıktım. 6-B sınıfı...
İştee karşımdaa hoşlandığım çocuk bana gülümsedi.. Bana bakıyor. Kalbimmm dur duyacak seni dur... Offff kızardım kesinnn... Allahımmm çok utanç verici...
"Günaydın Mesut"
"Günaydın Buse"
İsmim ne güzel yakışıyor sen söyleyince. Offfffff gir sınıfa Buse gir sınıfa...
Türkçe dersine girecektik. Sırama oturdum. Ve en yakın kardeşim ahbabım Burcu gelmişti.
"Buse günaydın"
"Günaydın Burcu, dün msne hiç girmedin."
"Abimle tartıştık. Bilgisayara geçemedim. Bütün gün metiniki oynuyor."
"Şu oyunlardan cidden bir şey anlamıyorumm."
(HOCA GELDİ HOCA GELDİ)
Mehmet hoca her zaman saçına inanılmaz aşırı jole sürerdi. İnanılmazın inanılmazı...
Saçları çok gür ve dökülmezdi. Hayret ederdik.
Derste hep çalışkanlara soru sora r biz varmışız yokmuşuz belli olmazdı. Ama Mesutta çalışkandı... Ahh Ahh çok kez çalışmama rağmen kafam orta düzeydi. Hiç çalışmasam tamamen tembeldim. Tenefüs zili çalmıştı.
"Burcu bahçeye çıkalım mı?"
"Buse sen çık benim yazmam gereken yerler var"
"Tamam"
Bahçeye geldiğimde o da ne biri kafama vurdu. Dönmemle bir kız.
"Sen kimsin lan bana vuruyorsun?"
Bir tokatta ben geçirdim. Derken birbirimizi baya hırpaladık hoca ayırdı.
"Çocuklar napıyorsunuz siz?"
"Hocam bu kız bana vurdu. Ben kendimi korumak amaçlı vurdum." Manyakmıdır nedir!?
"Yalan söylüyor hocam o bana vurdu"
"Birbirinizden özür dileyin yoksa müdürün odasına gidersiniz?"
"Özür dilerim" dedi manyak.
Susma hakkımı kullanıyorum.
"Kızım özür dile sende"
Offfff
"Özür dilerim."
Derken zil çaldı. Bu salak kız da kimdi ki tenefüs aramı maf etti.
Sınıfa doğru ilerledim.
Karşımda Mesut vardı... Bana yine içten gülümsemesi ile bakıyordu. Offffff karnım ağrıdı resmen kendimi sıkmaktan..
