“යීලිං කුලදෙටුවාණනි, මා මෝ ශුවාන්යු. මා ඔබව කැඳවනවා යළි ජීවත්වන්නවුන්ගේ ලොවට.”
මෝ ශුවාන්යු..? ඔහු කවරෙක් ද? ඔහු කෙසේද මා හට අමතන ආකාරය සොයා ගත්තේ? එය නිසැකවම අඳුරු මායාවක් විය යුතුයි.
කෙසේ වෙතත් මා හට යළි ජීවත්වීමට ඇවැසි නොවීය.
“මා ජීවත්වන්නවුන්ගේ ලෝකය සමග වූ සම්බන්ධතාවලින් හෙම්බත් වූ නිසායි මා ජීවිතය නිමා කළේ. මා හට නැවත ජීවත් වීමට ආශාවක් නැහැ.” මම පැවසුවෙමි.
“නමුත් ඔබට හැකිද මාහට උපකාර කරන්න? ඔවුන් මා දැඩි ලෙස පීඩාවට පත් කරනවා.” ඔහුගේ හඬ බිඳුණි.
මා කිසිවක් නොපැවසුවෙමි.
“කරුණාකර, මාහට උපකාර කරන්න. මං ඔබට මගේ සිරුර කැපකරන්නම්. මට උපකාර කරන්න.” ඔහු බැගෑපත් වුණි.
නමුත් ඔහුගේ අවශ්‍යතාවය ඉටු කරලීමට නොහැකි වුවහොත් මාහට ජීවිතය නැවතත් අහිමි වන අතර මාගේ ආත්මය ද විනාශ වනු ඇත.
“ඇයි ඔබ මගේ උපකාර සොයන්නේ?
වෙනත් යමෙක් සොයා ගන්න හැකිනේ.” මම පැවසුවෙමි.
“ඔබ තමා මේ දේ කරන්න හැකි පුද්ගලයා. ඔබ හැකියාවන්ගෙන් පිරුණු කෙනෙක් බව මට දැනගන්න ලැබුණා.”
“එනමුත් ඔබ දැන් ඇයි මාව කැඳවන්නේ? මීට පෙර නැතිව?”
“ඔබ මිය යන විට මා කුඩා දරුවෙක්. ඔබ මිය ගියේ වසර දහසයකට පෙරනේ. ඒ නිසා මා මීට පෙර මේ මන්ත්‍ර කර්මය දැන සිටියේ නැහැ.”
‘වසර දහසයක්.’ මා හට කාලය පිළිබඳ අවබෝධයක් නොවූ හෙයින් ඒ පිළිබඳ සිතීම ඵල රහිත විය.
“දැන් කෙසේ ද?” මම විමසුවෙමි.
“මා හට යමෙක් ඉගැන්වුවා. මා හට උපකාර කරන්න.” ඔහු පැවසූ අතර ඊටම දිගුවක් ලෙස
“ඒ වගේම මට දැනගන්න ලැබුණා, ඔහූ ඔබ එනතුරු බලා සිටින බව.” බව ද පැවසුවේ ය.
‘ඔහු?’
'ඒ මා හට "වෙයි යින්ග්" යැයි පැවසූ තැනැත්තා විය යුතු ය.’
......
“ලන් චන්!”
YOU ARE READING
ඔහු (Completed)
Fanfictionවෙයි වූෂීයෑන්හට තම ආදරණීයයන් අහිමි වීමෙන් පසු ඔහු නිරාත්‍රී නගරයේදී තම දිවි නසා ගැනීමට තීරණය කළ මොහොතේ ඔහු තුළ වූ සිතිවිලි සහ මරණින් පසුව ඔහු ගත කළ අයුරු මෙන්ම නැවත වසර දහසයකට පසු නැවත ජීවී ලෝකයට පැමිණීම පිළිබඳ ඔහුගේ දෘෂ්ටි කෝණයෙන් මෙහි දක්වා ඇත. ...
