1 week until take off

dag 1

07:00 uur

Ik schrik wakker, ik droomde dat de aarde explodeerde. "Wat een goed begin van de dag".

Vandaag moet ik naar het nasa voor een groot gersprek. Ze wouden me eerder nog niks vertellen. Jessie, mijn vrouw lag lanks me ze slaapt nog. Wel logisch op een zondag morgen. Ik ga naar beneden en zet het ontbijt klaar ik roep de kinderen wakker. Taylor, mijn jongste zoon vind zijn papa geweldig. Maar mich heeft er meer moeite mee. "wat als ik nietmeer terug kom". We zaten allemaal aan tafel te ontbijten. Jessie vroeg waarom ik nu zondag altijd moet vergaderen. Maar dat weet ik zelf niet. Dat is gewoon zo waarschijnlijk. Er werd nietmeer veel gezegd. Om 8 uur vertrok ik naar nasa. Ik stapte de indrukwekkende inkomhal binnen. Aan het onthaal zijden ze dat meneer deans mij al verwachtte. Ik ging naar zijn kantoor en deed de deur achter me dicht.

"Ga zitten" zij meneer deans. "Ik heb heel goed en belangrijk nieuws, Connor." Ik vroeg me af waar hij het over zou hebben.

"Wat dan" vroeg ik bedenkelijk.

"Jij Connor, jij gaat geschiedenis schrijven"

"En hoe dan?" Vroeg ik nu heel nieuwsgierig.

Meneer deans nam een krantenarticel uit een van zijn bureaulades.

"Connor Evans, the first man to have set foot on Mars"

Mijn ging tekeer, ik zonk weg in gedachten en mijn hele leven flitste voorbij.

"Ik...ik...wat?!"

Zij ik verstomd

"Je moet nog een paar testen doen maar ik ben er zeker van dat je geknipt bent voor de job"

Zij deans onvermoedelijk

"Kom ik ooit nog terug?"

Vroeg ik hevig. Deans keek me raar aan.

"Wil je dat dan?, zo'n aanbot krijg je niet elke dag"

"Ik moet het eerst aan mijn gezin vertellen"

"Doe wat je wilt...maar weet mij morgen nog te antwoorden."

Iets later stapte ik deans bureau uit. Ik belde jessie op.

"Ik moet je spreken" zij ik. Toen ik thuis kwam wist jessie wel hoe laat het was. Ze viel huilend in mijn armen.

"Waar nu weer heen?"

"Naar mars"

"MARS!!????!!"

"En terugkomen is onmogenlijk"

"Maar het is wel nog steeds mars hoor!"

"Wat bedoel je?"

Jessie wouw dat ik hed deed, dat dit mijn kans was om de geschiedenis in te gaan.

Taylor vond het ook fantastisch

"Mijn papa word marsman!!" Zij hij

Maar mich was nog nooit zo stil geweest.

S'middags gingen we uit eten met wat vrienden.

Toen ik ze het 'goede' nieuws vertelde werd iedereen ineens heel blij wel eens waar niet omdat ik weg ging...gelukkig maar.

Nee ze waren echt blij, zij zijden zoals jessie dat het mijn kans was

Namiddag was rustig ik heb even alles op een rijtje gezet.

Maar één ding is zeker.

Ik heb een belangrijke beslissing genomen vandaag