Girift |Ailem (Askıda)

3.Bölüm 💭

Geldiim!

Çok beklettim mi?

Ders çalışıyorum ve aynı zamanda bölüm yazmaya da uğraşıyorum, bu yüzden anlayışla karşılarsanız sevinirim:)

■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■

     

          Yazar'dan;

Dün kesinleşen gerçekle Kara ailesi mutlu bir şekilde evlerine geçmişti ve Mete dediği gibi dosyayı eve kadar kimseye göstermemiş, kapağını bile açmamıştı.

Eve geldikleri gibi hepsi koltuklara dağılmış ve Mete'nin dosyayı açmasını beklemişti.

"Ee hadi Mete, Acun musun sen açta artık görümcemizi görelim."
Mete 1 numaralı  yengesine göz kırpıp,

"Aa heyecan mı yaptınız, siiz. Oh iyi oldu, ilk ben gördüm kardeşimi."

Abilerinin sinirli bakışlarıyla dosyayı açmış ve herkese birer fotoğraf vermişti.
Ve gerçekten de haklıydı, Vera çok güzel bir genç kızdı.
Kalbinin güzelliği yüzüne yansımıştı, Kara ailesi ellerinde ki fotoğraflara bakarken kızlarının duru güzelliğiyle büyülenmişlerdi.

"Bu kız bu zamana kadar sokakta nasıl gezdi acaba?"
Evin en büyük abisi Deniz'in yönelttiği
soru ile Rüzgar sıkıntıyla koltukta yükselmişti.
Mete'nin kafede yaptıklarını onları heyecanlandırmak için yapıyor sanmıştı ama kardeşi haklıydı.
Küçük kız kardeşi gerçekten de çok fazla güzeldi, bir an Mete'nin önerdiği şu kuleye saklama meselesini bile düşünmedi değil.

Bahar hanım dolu gözleriyle 19 yıl sonra ilk kez gördüğü kızının fotoğrafına bakıyordu.
Ne kadar da güzel bir genç kız olmuştu, fotoğrafta çok mutlu olduğu o kadar belliydi ki, gözlerinin içi gülüyordu, yeşilleri kısılmış parıl parıl parlıyordu.
Gamzelerine düşen gözleriyle hızla kocasına döndü.

"Aras bak, kızımızın da senin gibi gamzeleri var."

Karısının gösterdiği fotoğrafa bakan adamın yüreği heyecanla atıyordu.
Sanki o doğum anına gitmiş gibiydi, meleğinin doğumunu beklediği an da böyleydi işte, aynı heyecanla.
Diğerleri de fotoğrafın başına toplanmışlardı, hepsinde ayrı bir fotoğraf vardı evet ama bu fotoğrafta o kadar net gülmüştü ki sanki yanlarındaymış gibiydi.

"Acaba huyları kime çekti?"
Mete 2 numaralı yengesinin sorusuyla hızla masadaki dosyayı kaptı.

"Dizilin bakalım Kara ailesi, kardeşimin dosyasını ben okuyacağım size."

Hepsi koltuklara dizildiğinde Mete de ortaya geçip dosyayı açmıştı.
Biraz göz gezdirdikten sonra,
"Hah bu huyu tam sen Rüzgar abi, Vera da senin gibi kitap kurduymuş."

Rüzgar duyduklarıyla derince gülümsedi ve dinlemeye devam etti.

" • Moda Tasarımı okuyormuş
• Tenis oynuyormuş
• En sevdiği renk yeşilmiş
• En sevdiği yemek yokmuş çünkü burda bana çekmiş. Yanı hepsini seviyoor
• Ayrıca gitar, keman ve piyano çalabiliyormuş "

"Aha bir de yüzmeyi çok seviyormuş ama denizde değil, havuzda."

Sonra aile bireylerine dönüp
"Her hafta sonu mutlaka açık alanda yürüyüş yaparmış, park veya orman gibi yerleri daha çok tercih edermiş.
Yanı sevgili ailem, kız kardeşimi görmek için hafta sonunu bekleyip, burada yürüyüş yaptığı yeri bulup onu takip edebiliriz demek oluyor.
Tamam karşısına çıkmayız ama uzaktan da görmeyelim mi canım."