Let's Play a game called Love----Game: 4 *HIATUS

Game: 6

Game: 6

“Tss.. sabihin mo, ‘di ako makakauwi ng bahay dahil may kelangan akong bantayan.”

(Pero Mr. Kevin Nathan aka Kent!)

“Sige na, ikaw na bahala. Uwi na lang ako bukas ng maaga”

 

[Saab’s POV]

Ughhh.

Ansakit ng katawan at ulo ko pa rin.

Minulat ko ang mga mata ko.. bat umiikot ang paningin ko? Waaaaaaaaah! @_@

Nasusuka ako. >.<

Mabilis at hindi ko alam kung paano ako nakarating sa cr ng kwarto ko upang mag- vomit. Diba nga masakit ang ulo at katawan ko? nag-mala flash ako. XD

“Isabelle! Anong nangyayare??!!!”

Huh? May ibang tao sa bahay ko?!!!! O____O

Sinilip ko ang mukha nya..

Bat narito yan?!

“KE—UWAAACK!” hindi ko naituloy ang sasabihin ko kasi nag- vomit na naman ako. Waaah! An sama sa pakiramdam. T__T

“Sige , ilabas mo lang yan. Mas makakatulong yan sa pakiramdam mo” err? May pag- rub pa sya sa likod ko ha?? Close na tayo sa lagay na yan, Mr. Manalo?

Ahrg! Hindi ko magawang mag- reklamo kasi naman… nasusuka pa rin ako. Aish. Tama na, please. T_T

Nung ramdam kong tapos na, nagmumog ako at naghilamos ng mukha.

“Tubig oh?” inoffer nya sa akin ang isang baso na may laman na tubig. Kinuha ko naman at uminom. Haaay!

“Okay ka lang ba?” ang worried ng expression nya pero tama ba naman ang tanong? Matalino ba talaga ang isang ito?

“Oh yeah! I’m okay! You see that? I vomit because I’m okay! Did I answer your stupid question huh?” I said sarcastically. Kasi naman diba? Tatanong pa sya kung okay lang ako e obvious naman na hindi. Psh. -,-

“Uhh? Sorry?” kumamot pa sya sa batok nya at napatungo.

Hay. Paawa effect pa sya. ‘Di benta.

“Whatever.” =.= sabi ko na lang.

“but wait! Why you’re still here?!” anong oras na ba? Bat ba nandito pa sya?! Diba dapat ihahatid nya lang ako?

“Sa alangan namang iwanan kita na ganyan ka?”

“what?!”

“Haay. Isabelle naman. Sa tingin mo ba pababayaan kitang mag- isa habang may sakit ka?” bat ganun ang tono ng boses nya? errr! >_<

Is he sounds concerned? Duh! We’re not close kaya. =_= FC naman ‘tong bading na ito.

“Is that so? But no thanks, I do not need your presence or help here. I can manage so, you can go now. Shooo”