ᴡɪᴛʜ ʏᴏᴜ [ᴏɴᴇ sʜᴏʀᴛ ✔]

••{ZAWGYI}••

"ေသာက္ေကာင္မနင္ကမ်ားဘာသိလို ့လဲ"

ျဖန္း!!

လည္ထြက္ေသာေခါင္းႏွင့္႐ုိက္ခ်က္ျပင္းျပင္းေၾကာင့္ကိုယ္ၾကမ္းျပင္ေပၚကိုလဲက်သြားတယ္
ေသြးစို ့သြားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းကိုဖိသုတ္ၿပီး
ပါးျပင္ေပၚကိုက်ေနတဲ့ပူေႏြးေႏြးမ်က္ရည္ေတြလြင့္စင္သည္အထိကိုယ့္အေပၚထပ္ကအခန္းကိုျမန္ျမန္တက္ၿပီးေလာ့ခ္ခ်လိုက္ရတယ္
ဆက္ေနရင္ခါးပတ္ဒဏ္ေတြကိုခံစားႏိုင္စြမ္းမ႐ွိလို ့
တဒုန္းဒုန္းထုေနတဲ့တံခါးသံေတြကိုမၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို ့
ကိုယ္မ်က္လံုးေတြကိုမွတ္ကာအခန္းရဲ႕ေထာင့္ေလးမွာခႏၶာကိုယ္ကိုက်ံဳကာထိုင္မိတယ္
တအိအိ႐ုိက္သံေတြကိုႏႈတ္ခမ္းဖိကိုက္ရင္းတတ္ႏိုင္သမွ်အသံမထြက္ႏိုင္ေအာင္ေနမိတယ္

ခဏအၾကာမွာအျပင္ကတံခါးထုသံေတြရပ္တန္႔သြားတယ္
ဝုန္းခနဲဆိုရြာက်လာတဲ့မိုးေရစက္ေတြကကိုယ့္အခန္းရဲ႕ျပတင္းေပါက္မွာစီးက်လို ့

ငိုက္စိုက္ထားတဲ့ေခါင္းနဲ႔အတူပါးျပင္ေပၚကေျခာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေတြရယ္
မသိရင္ကိုယ္ကအ႐ူးမႀကီးတစ္ေယာက္လို
18 ႏွစ္ျဖစ္တဲ့ကိုယ္ကေက်ာင္းလဲမတက္ရသလိုငယ္ငယ္ထဲကအိမ္ထဲမွာပဲေတာက္တိုမယ္ရလုပ္ရတယ္
အရုိက္လဲခံရတယ္
ေဆြမ႐ွိမ်ိဳးမ႐ွိတစ္ေကာင္ႂကြက္ကအျပင္ထြက္ေျပးလဲေနစရာမ႐ွိသလိုပညာလဲမတတ္ေတာ့ငတ္ေသ႐ုံပဲ
အေၾကာင္းမ႐ွိေငးေနတဲ့ျပတင္းေပါက္ကမိုးေရစက္ေတြကတျဖည္းျဖည္းသည္းထန္လာတယ္

"ေဟး..ကေလးမ!!"

အမ္ဘာတုန္းဟ
တစ္ေယာက္တည္း႐ွိတဲ့အခန္းမွာကိုယ္အသံၾကားလိုက္ရတယ္

"ဘယ္သူလဲ"

မိုးေတြကသည္းေနဆဲ

"မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္နံရံကိုေလွ်ာက္လာခဲ့"

ခ်က္ခ်င္းထရပ္လိုက္တဲ့ကိုယ့္ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ထိုလူ ့စကားအတိုင္းနံရံေ႐ွ႕မွာသြားရပ္မိတယ္
နံရံေပၚမွာေျဖးေျဖးခ်င္းေပၚလာတဲ့လက္ဖဝါးအရာေလးတစ္ခု

"ကိုယ့္လက္ကိုမင္းလက္နဲ႔ကပ္လိုက္"

ကိုယ့္ရဲ႕လက္ဖဝါးကနံရံကထိုသူ ့လက္ဖဝါးကိုဖိကပ္လိုက္တယ္
ေျပာတဲ့အတိုင္းလိုက္လုပ္ေနမိတဲ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္လဲမသိေတာ့