Thuis bel ik met Tess. We maken samen ons huiswerk. Ze is mijn nieuwe bestie geworden sinds vandaag. Levi... Tja, hij is meer een vriendje... Ik bedoel vriend. Ik draai door. Vindt ik hem nou serieus leuk? Ik vraag aan Tess hoe het nu loopt tussen haar en Levi. "Slecht" zegt ze "We hebben besloten om elkaar te ontwijken"
"Wacht, wat?!" Ik schrik er best van, want ik wil heel graag met hun allebei omgaan. Het is even stil. Tess snikt. "Tessie" zeg ik zacht. Ze begint harder te huilen. "Tess, gaat het?"
"Ik wil Levi niet kwijt" snikt ze.
Ik probeer haar te troosten, maar dat gaat lastig door de telefoon.
"Weet je wat?" Zegt ik zelfverzekerder dan ooit "Ik ga ervoor zorgen dat julie nog vrienden blijven"
"Omg thank you"
"Geef me een momentje" zeg ik terwijl ik naar mijn telefoon grijp om op te hangen.
Ik bel Levi. Hij neemt op, maar hij ziet er slecht uit. Hij ziet witjes en zijn haar zit helemaal door de war. Hij zit in zijn pyjama die vol zit met vlekken.
"Levi? Is alles oké?" Vraag ik.
"Nee" zegt hij "dat zie je toch."
"Je was toch niet ziek?"
"Vanochtend niet, nu ben ik zo van slag dat ik niks meer binnen kan houden"
"Oh, beterschap"
Ik staar, naar het plantje naast mijn laptop. Waarom is hij van slag? Kan ik het maken om dat te vragen? Boeie, ik doe het gewoon.
"Waarom ben je zo van slag dan?"
"Ik wil Tess niet kwijt als vriendin..."
"OMG YES!!!" schreeuw ik.
Levi kijkt me met een groot vraagteken in zijn ogen aan.
"Dit is perfect! Tess wil jou ook niet kwijt" lach ik.
Levi hangt op. "Heb ik iets verkeerd gedaan?" Denk ik bij mezelf.
Een half uur daarna krijg ik een appje van Tess. Ze appt dat het weer goed zit tussen haar en Levi. Geweldig! Ik ren naar beneden. Het eten staat klaar. Pasta bolognese. Yum!
De volgende dag zie ik Levi weer. Hij ziet er beter uit dan gister.
"Levi! Het gaat weer goed met je!" Ik spring hem in de armen. Als ik hem loslaat schaam ik me een beetje.
"Sorry" stamel ik "ik ben soms iets te enthousiast"
Hij lacht. "Ik hou wel van knuffels." Hij pakt me vast en geeft me een knuffel.
