tenefüste bahceye indim bir banka oturdum telefonumla uğraşırken yanıma biri geldi "tanışabilir miyiz" dedi ben kafamı kaldırıp çocuğa baktığımda bir meteor oldunu fark edince kalakaldım sonra azra kendi ni topla dedim kendime ve "olur" dedim sohbet ederken öğrendim ki okulun en popiler çocuğuymuş ve biz tam sohbetin dibine vururken yanımıza bir kız geldi biraz gevsek konusuyodu ve " hey ateş yanımıza niye gelmiyosun" dedi ateş bir kıza bir bana baktı ve " işim var dedi " kızı gönderdi sonra bana döndü ve "sende deyişik bir şey var" dedi benim konuşmama izin vermeden devam etti " yani ben hangi kızın yanına gitsem sevinirlerdi fırsat kollarlardı ama sende o amac yok "dedi ben sinirlenip ayağa kaldım ve " ben o kızlardan deyilim ve hiç bir zaman da olmicam " dedikten sonra sınıfa cıktım. ders matematıkti ve eski okulumda matematikten nefret ederdim hala ediyodum ama derdi dinler miş gibi yapıyodum o gün eve gidince olanları düşündüm ve bir karar verdim o çocuktan mümkünse uzak duracaktım. ic sesim çocuk yakısıklı bu imkansıs desede karımı verdim.
