Autumn Leaves | Jungkook Centric | Completed

Chapter 6

ඇයි මෙතරම් ඉක්මනට කාලෙ ගෙවෙන්නෙ කියලාවත් හිතාගන්න බැරි තරම් වේගෙන් කාලය ඉගිලුණා..කාලය ගෙවුණෙ හිතන්නත් කලින්..ලොකු කාලයක් නොවුණත් ඒක ගතට සුවයක් ගෙනාවට හිතට සුවයක් ගෙනාවෙ නෑ..තව සතියකින් මට ගෙදර යන්න පුළුවන්..අපිට කොන්සර්ට් එකත් හොඳින් කරගන්න පුළුවන් වෙයි..ඊට පස්සෙ එන්නෙ හුස්ම ගන්නවත් වෙලාවක් නැති මාස දෙකක්..ඒ කාලය ඇතුළත..කොහොමද මම සන්හීගෙන් ඈත් වෙලා ඉන්නෙ?

සන්හී..එයා වෙනස් වුණා..සමහර වෙලාවට වරු ගණන් රූම් එකට වෙලා නිදාගන්නවා..මට හිතුණා එයා මාව මගඅරින්න හදනවා වගේ..ඒත් ඒ සැකය හිතේ පීදෙන්නත් කලින් එයා කලින් විදිහටම හැසිරෙනවා..ඉතිං කොහොමද මං එහෙම හිතන්නෙ?

ඒත් එයාගෙ මං දැක්ක පැහැදිලිම වෙනස..එයාගෙ හිනාව..ඒක තනිකරම බොරුවක්..මං හැමදාම ආදරේ කරපු ඒ හිනාවෙ වෙනස මට අඳුන ගන්න බැරි වෙයිද?එයා මුවින් හිනා වුණා..ඒත් කිසිම වෙලාවක..ඇස් දෙකේ ඒ හිනාව තිබුණෙ නෑ..ඉවරයක් නැතුව කියවිල්ල තිබ්බෙ පුරුද්දට වගේ..ඒ වුණත් අර ලස්සන හිනාව මගෙන් ගොඩක් ඈතට ගිහින් වගේ මට දැනුනා..

හියොන්ලාගෙ හොඳම යාළුවා වුණේ සන්හී..එයාලා මුණ ගැහුණම මාව මතකවත් නෑ වගේ..පැය ගණන් විහිළු කරනවා..බිම වැටෙනකම් හිනා වෙනවා..මේ බැඳීම් වලට මං මෙතරම් ආදරේ කරන්නෙ ඒ නිසයි..

ප්‍රැක්ටිස් එක්ක හියොන්ලා බිසී වෙද්දි එයාලා එන කාලය අඩු වුණත් කොයි විදිහකින් හරි ඉඩ හදාගෙන විනාඩි පහකට හරි මාවයි සන්හීවයි බලලා යන්න එයාලා එනවා..මේ ‌වගේ සහෝදරයො ලබන්න මං කොයි තරම් වාසනාවන්තයිද??

"උඹෙයි සන්හීගෙයි වෙඩින් එකේ මං තමයි host.."දවසක් හිනා වෙවී ඉන්නකොට ජින් හියොන් කිව්වා..හොඳ වෙලාවට සන්හී හිටියෙ නැත්තෙ..මං සන්හීට එහෙම කිසිම දෙයක් ගැන කියලත් නෑ..මෙයාලා විකාර කියවනවා..ඒත් ඒ සරදම් වලින් මං සතුටු වුණ තරම දන්නෙ මං විතරයි..සන්හීගෙ නමයි මගේ නමයි පටලවලා කියද්දි උඩින් බොරු තරහක් පෙන්නුවත් හිත යටින් මං ඇත්තටම සතුටු වුණා..

Physiotheraphy වලට යන‌කොට සන්හී මගෙ පස්සෙන්මයි..මං ඒකට කැමති වුණා..theraphy room එකේ පැත්තකින් වාඩි වෙලා කකුල් දෙකත් වන වන සන්හී ඩොක්ටර්ස්ලා එක්ක කියව කියව ඉන්නෙ හරියට එයාගෙ ගෙදර වගේ..හොස්පිටල් එකේ හැම ‌ඩොක්ටර් කෙනෙක්..හැම නර්ස් කෙනෙක් ගානෙම සන්හීගෙ යාළුවෝ..එයාලා සන්හීට පුදුම තරම් ආදරෙයි..