Twenty-Two Letters To Liam

Letter Fifteen.

Madison Smith

13 October 2012

London, England

Dear Liam,

Wist je dat aalskakker een scheldwoord is?! Haha! Ik zou echt niet weten wat het betekend, maar één van die trutten uit de 6e stuurde het me vandaag. Dat ik een aalskakker ben. Ow God, Li, ik heb nog nooit zo hard gelachen! Kunnen ze niks anders bedenken? Als ze me echt de grond in willen trappen, moeten ze me echt wel voor iets uitmaken waarvan ik weet wat het betekend. Ow wauw, dit is wel echt het hoogtepunt. Ik heb gekeken op een site met alle scheldwoorden. Liam, geloof me, maar ik kwam niet meer bij. Soms snap ik mensen echt niet. Worden zoals afgebakken frikandelhoofd, en laagvliegendestrondbaviaan. Echt Li, ik kan er wel een boek over schrijven. Als je je ooit verveeld ga kan naar www.taalkabel.nl (geloof ik) en klik op scheldwoorden. Zo kan je blijven lachen tot je buik pijn doet, en vaan mij was de laatste tijd lang geleden.

Zie je het al voor je? Je loopt op straat en opeens hoor je iemand schreeuwen, ‘HEY TANDLOZE VERSNELINGSBAK!’ Hahaha!

Liam’s POV

Een harde lach verlaat mijn keel. De jongens kijken op en fronsen hun wenkbrauwen, ‘Gaat alles goed, Li?’

Ik knik terwijl ik mijn lach in probeer te houden. Het verwarmt mijn hele lichaam om te weten dat Maddy heeft gelachen. Echt heeft gelachen. Zoals iemand hoort te lachen. Ik kan haar lach al horen in mijn achterhoofd. Ik weet niet waarom ik telkens aan haar blijf denken. Toen mijn moeder vanmorgen belde zei ze dat ze niet was geweest, maar de brief via de post was aangekomen. Misschien had mijn moeder haar afgeschrikt met die Tweet? Onze fans waren gek geworden. Ze hadden geen enkel idee wie het was. Normaal komen ze overal achter, ze zijn zo verschrikkelijk slim!

Blijkbaar had Maddy de Tweets niet gezien, want aangezien de brief die ze terug steurde was het één van de ergste verjaardagen ooit. Arme meid. Ze heeft iemand nodig, waarom is er dan niemand voor haar? Ik bedoel, als ik weet waar ze zit, zou ik haar zo opzoeken. Ik heb zelfs aan Simon gevraagd of ik haar zou mogen schrijven, als ze het adres hadden gevonden, maar het werd me verboden. Ik mocht geen contact maken met mensen uit en inrichting, of iemand die suïcidaal was. Dat zou ‘slecht’ voor mijn gedachte zijn. Het zou me zogenaamd over kunnen halen om ook zo te gaan denken.

Gek zijn ze. Als ik Madison wil ontmoeten, dan zoek ik haar op. Al moet ik nu wachten tot Simon en Modest! is afgekoeld. Tot ze denken dat ik haar ben vergeten. Ook kan ik er niet met de jongens over praten. Die blijven maar vragen of ik iemand anders heb ontmoet, omdat ik er niet bij ben met m’n hoofd. Natuurlijk ben ik er niet helemaal bij. Danielle was iemand waarmee ik kon praten, over alles wat ik niet tegen iemand anders had kunnen zeggen. Ze was er altijd voor me geweest, sinds het begin. Om te realiseren dat ik haar niet meer kan bellen, doet pijn. Natuurlijk stuurt ze af en toe een sms’je om te vragen hoe het met me gaat, maar meestal heb ik geen zin om iets terug te sturen. Alleen bij het horen van haar naam voel ik mijn hart breken.

En toch, op de één of andere manier, blijft Maddy in mijn gedachte, en laat me Danielle vergeten. Daar ben ik haar dankbaar voor. Zij helpt mij om verder te gaan, en ik hoop dat ik ooit ook iets voor haar kan doen zodat ze verder gaat.

Oke, ik moet nu echt ophouden over scheldwoorden. Die zijn niet netjes, haha. En aangezien ik naar jou schrijft, denk ik dat ik sowieso niet mag praten over scheldwoorden. Ik zie je naar al zo zitten, ‘Nasty! Very Nasty!’

Haha, Li, ik hou van je :D

Anyway, kan je je nog herinneren dat ik pratte over die ene stalker die mijn Twitter heeft gehackt in één van de eerste brieven? Hij heeft vandaag weer gebeld. Het is al een tijdje geleden. Misschien dat ik er daarom niet zoveel over heb gepraat. Ik vond het niet heel belangrijk, aangezien ik dacht dat-ie al was gestopt, maar blijkbaar niet. Hij zei dat hij me kon zien en alles. Dus, heb ik het gordijn gesloten en ben ik verder gegaan met waar ik mee bezig was. Het is zo eng, Li! Aan de andere kant, boeit het me niks. Echt, het maakt me niet zoveel uit.