Ben Ebenim~ / Sope Texting

👸🏻'm Yok

Hoseok'un dediği yere geleli tam olarak 15 dakika olmuştu. Ancak etrafta hâlâ Hoseok'tan eser yoktu. Belki de beni kandırmıştı, sadece affetmiş gibi yapmıştı. Bunun olması mümkün, yaptığım şey onun açısından güzel değildi sonuçta.

Son bir kez daha telefona gelen mesaj var mı diye baktım. Yoktu. Yeniden etrafta gözlerimi gezdirdim, gelen giden yoktu. Bu yüzden kalbimin "Biraz daha bekle, elbette ki gelecektir. O seni ekmez." laflarını duymazdan gelerek kafenin önünden ayrılmak üzere harekete geçtim. Tam iki adım atmıştım ki arkamdan birisinin bana seslenmesiyle durup ona döndüm. Bu Hoseok'tu, gelmişti.

"Az daha beni ektiğini düşünüyordum."

Yanına gittim.

"Sadece dışarıda biraz işlerim vardı. Neyse, hadi içeri girelim. Dışarısı soğuk."

Başımla onu onayladığım an beni kolumdan tutarak içeri çekti. İçeri girdiğimizde kolumu bıraktı ve ortalarda bir masaya doğru ilerledi, ben de peşinden gittim. Sonunda oturduğumuzda beni iyice bir süzdü.

"Bayağı özenmişsin bakıyorum."

Tabi ki de özeneceğim, âşık olduğum adamla buluşuyorum, hem de yıllar sonra!

"Hm hm."

Garson yanımıza gelip menüleri masaya bıraktı, sonra da yanımızdan ayrıldı. Hoseok menüyü açtı ve sayfalara göz gezdirdi. Sonra da benim onu izlediğimi fark etmiş olacak ki bakışlarını bana çevirdi.

"Neden bana bakıyorsun, menüye baksana."

Affedersin, sadece güzelliğin yüzünden bakışlarımı senden alamıyorum.

"Ben sadece kahve alacağım, o yüzden menüye bakmama gerek yok. Seni bekliyorum yani."

Anladığını belirtir sesler çıkarıp yeniden menüye döndü, sonra da kapağını kapatıp garsonu çağırdı.

"Bana bir triliçe ve Sprite, arkadaşa da benimkinin aynısından ve Caramel Machiato."

Garson söylediklerini yazıp gitti.

"Ben bir şey yemeyecektim."

"İnsanların yüzde 90'ının 'bir şey yemeyeceğim' yalanını söylediğini biliyor muydun?"

Başımı iki yana salladım.

"O zaman artık biliyorsun."

Geriye yaslandı ve telefonunu cebinden çıkarıp masanın üzerine koydu.

"Tamam, anlat bakalım, ne yaptın bensiz o kadar sene?"

~🖤🥖🥐🖤~

Ben hâlâ zamanında bu kitabın nasıl bu kadar tuttuğunu anlamıyorum .d