"Do you think I will love you?" Axel said in cold tone that makes me cry a lot. No words can express how hurt and pain I'm facing right now. Sakit mo naman mahalin pero ginusto ko 'to e.
"Yes! mahal kita Axel. Mahal na mahal kita" hindi ko na kaya pang itago ang mga nagbabadya kong luha at kusa na lamang itong rumagasa na tila ulan.
"Tsk! You know what? Your just wasting your tears on me. I can't love you the way I love Athena. She's my life. She's my queen and you? You're just nothing." Tila paulit ulit sinasaksak ang puso ko sa bawat salita na lumalabas sa kanyang bibig. T4nga mo naman kasi Rhein, patuloy ka pa ring nakikipag usap sa kanya.
"And for the nth times, can you please stay away from me. Hindi kita kailangan."
"You know what---" pansamantala kong pinutol ang aking sasabihin at pinahiran ang aking sariling luha at matapang siyang tiningnan. I know my worth, hindi ako isang Sandoval para lang umiyak sa isang lalaki.
"Nakakapangsisi palang nagsayang ako ng luha sa kagaya mo? Anong klaseng lalaki ba ang kayang magpaiyak ng isang babae? Tama sila e, I'm a woman with a worth. Hinding hindi na ako iiyak at magpapakat4ngang maghabol sa kagaya mo." Oo, ako ang unang naghabol pero kahit kailan hindi ko na muling gagawin ang bagay na 'yun.
Hindi ko na hinintay pa ang kahit anong salita ang manggagaling sa kanya. Taas noo akong naglakad palayo sa lalaking paulit ulit akong dinurog at sinaktan.
I promised to never repeat this stupidness.
BINABASA MO ANG
More Than Friends But Less Than Lovers
De TodoTama pa bang ipagpatuloy ang pagmamahal kong kapalit neto ang walang katapusang sakit? Hanggang kelan mo kayang mahalin ang isang taong hindi kayang ibalik ang nararamdaman mo?
