တစ္ဆစ္ဆစ္ထိုးကိုက္ေနတဲ့ေခါင္းေၾကာင့္ အိပ္ရာထက္က မထေသးပဲ အသာၿငိမ္ေနရင္း ငါဘာျဖစ္တာလဲဟုျပန္ေတြးေနမိသည္။တစ္ေရးေရးမွတ္မိလာတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ လူက အိပ္ရာထက္ကေန ေငါက္ကနဲ႔ထထိုင္လိုက္မိသည္ ထို႔ေနာက္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ မိမိအခန္းမဟုတ္ "ငါဘယ္ေရာက္ေနတာပါလိမ္"ဟု ေတြးေနတုန္း ကြၽီခနဲ တံခါးျမည္သံႏွင့္အတူ ဝင္လာသည့္ လူတစ္ေယာက္ ထိုသူက တစ္ျခားသူမဟုတ္ တိုးသိကၡာ ပင္ "ဒါ ဒါဆိုညက ငါက ငါက သူနဲ႔ အားးးး...စိတ္ညစ္လိုက္တာ "ဟု စိတ္ထဲကေနသာေအာ္ဟစ္ေနမိေပမယ့္ လက္ေတြ့မွာေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္လ်ွက္သား ေၾကာင္အေနမိေသာ မိမိရယ္ပါ။
တိုးသိကၡာ အိပ္ခန္းထဲဝင္လာေတာ့ ျမင္လိုက္ရသည့္ စုန္းေလးရဲ့ ပံုစံေၾကာင့္ ရယ္ခ်င္သြားမိသည္။ရြံစရာေလးဟုလည္းေတြးလိုက္မိသည္။
"ႏိုးၿပီမလား ႏိုးရင္ထေတာ့ ဇိမ္ဆြဲမေနနဲ႔ မင္းအိမ္မဟုတ္ဘူး"
"ဘာ တိုးသိကၡာ မင္း လူလိုစကားေျပာလို႔မရဘူးလား ငါကလဲ မင္းရဲ့ေလွာင္အိမ္ထဲ ေျခတစ္ဖဝါးေတာင္မခ်ခ်င္ပါဘူးေနာ္ သိဘို႔"
"အဟက္ "
"မင္း ဘာရယ္တာလဲ ၿပီးေတာ့ ညတုန္းက မင္း နဲ႔ ငါ"
"ဘာလဲ ဆက္ေျပာ"
"ေလာင္းထားတာေလ ဘယ္သူႏိုင္လဲ"
"ဟ ဒီအေျခအေနကိုၾကည့္ရင္ ဘယ္သူႏိုင္လဲ ဘယ္သူရႈံးလဲ ေမးေနစရာကိုမလိုတာ အမ္း ေမးရင္လဲေမးရမေပါ့ မင္းက ဒါမွသိပ္မေကာင္းတာ "
နထင္ေနရာကို လက္ညိုးနဲ႔ထို႔ျပကာ ေလွာင္ရယ္ေနေသာ သေကာင့္သားအား ဓနမာန္ ရိုက္သတ္ခ်င္မိသည္ သို႔ေသာ္ ဒါသူ႔ပိုင္နက္ဆိုေတာ့ သည္းခံရမည္။ညက မိမိရႈံးခဲ့သည္မို႔ သားေတာ္ေမာင္ေလးအား က်က္သေရတုန္းေကာင္ကိုေပးလိုက္ရေတာ့မည္။ႏွေမ်ာ၍ေတာ့မဟုတ္ေပ လြယ္လြယ္ႏွင့္မေပးခ်င္ပါ ထို႔ေၾကာင့္ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ ဉာဏ္ကာလာေပါင္းစံုထုပ္၍ ကိုယ့္အႀကံႏွင့္ကိုယ္ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးလုပ္ကာ အိပ္ရာထက္ကဆင္း၍ ကားေသာ့အား တိုးသိကၡာထံပစ္ေပးလိုက္သည္။
"ေရာ့ ဒီမွာကားေသာ ငါရႈံးသြားၿပီဆိုေတာ့ ငါ့သားေလး မင္းရသြားၿပီ ok"
"ဟ တယ္ ရက္ေရာေနပါ့လား ဓနမာန္ရဲ့"
"ဒါေပါ့ ငါ့မွာအေပါဆံုးက ကားပဲေလ အဟက္ ေကာင္းေကာင္းေလးသံုးပါေနာ္ သြားၿပီ"
YOU ARE READING
အနီးဆံုး ဆံုမွတ္ႏွစ္ခု /အနီးဆုံး ဆုံမှတ်နှစ်ခု
Romanceႀကီးမွဝက္သက္ေပါက္တယ္ လာမေျပာနဲ႔ အခ်စ္မွာအသက္အရြယ္ကန္႔သတ္ခ်က္မရိွဘူး မတည့္အတူေန မျမင္ေခ်ာင္းၾကည့္ မေတြ့ရမေနႏိုင္ ေတြ့ျပန္ေတာ့လဲ သတ္ အဲ့တာ မင္းနဲ႔ငါေပါ့ ကြီးမှဝက်သက်ပေါက်တယ် လာမပြောနဲ့ အချစ်မှာ အသက်အရွယ်ကန့်သတ်ချက်တွေမရှိဘူး မတည့်အတူနေ မမြင်ချောင်းကြ...
