~(CHASE KARSON MANJARES POV)
My hands wandered from her soft cheek down to her flawless back. Her skin felt so delicate.
Doble ang paningin ko at malabo iyon. I couldn't see her clearly pero ramdam na ramdam ko ang malakas na kabog ng dibdib ko sa bawat paggalaw ng mga labi nito sa mga labi ko.
The moans coming from her mouth sounded so good in my ears. Para iyong isang magandang tugtugin na lalong nagpapaliyab ng apoy sa dibdib ko.
I could feel his sharp nails on my back while I was thrusting between her legs. I should be thinking straight pero hindi ko nagawang pigilan ang sarili ko.
I was lost that night.
Nagising ako sa mabangong amoy ng raspberry with some mix of red fruit. It smelled so sweet.
Unti-unti akong nagmulat ng mga mata habang unti-unti ko ring nararamdam ang pagkirot ng ulo ko.
I didn't saw anyone beside me... but I remembered what happened last night.
Agad akong napabalikwas ng bangon. Tiningnan ko agad ang unan sa tabi ko at ang space sa tabi ko. I didn't see anyone around.
Sinuot ko ang boxers ko at tiningnan ko at agad kong sinilip ang bathroom pero hindi ko na rin ito nakita roon.
Humugot ako ng malalim na hininga habang nakatingin sa ibabaw ng kama.
It was messed up.
I was drunk but I know what happened. Alam ko kung sino ang kasama ko at alam ko kung anong nararamdaman ko kagabi.
I also didn't expect that to happen.
At... hindi pa rin ako makapaniwala.
Nagbihis agad ako para lumabas ng hut ko. I wanted to see her and talk to her.
Tumingin ako sa paligid ko, nagbabaka-sakaling makita ko ito.
"Pat..." I called one of the staffs.
"Oh, pre?"
"Have you seen... Lia?"
"Lia?" Kunot noong tanong nito. "Ah, si Ms. Alfaro, 'yung bagong dating nu'ng isang araw?"
"Yeah..."
"Umalis na kanina pang madaling-araw. Pinilit nga niya ang management na hayaan siyang umalis. Kasama niya pa 'yung isang babaeng dumating din noong isang araw, si Ms. Santillan."
"D-Do you know... kung bakit umalis?"
"Ewan ko ba. Hinayaan na lang ding umalis ng management. Alam mo na, suicidal. Although normal naman dito 'yon pero mas gusto pa rin ng management na bukal sa loob nila ang pagpunta at pananatili rito sa isla. The island is here to help, hindi para lalong gawing miserable ang buhay ng kliyente namin dito."
I didn't know why... I felt so disappointed. I had no idea what to tell her but... I just wanted to see her.
"Salamat."
"Sige, pre. Asikasuhin ko lang 'yung facilities."
I wasn't able to sleep that night. Hindi ko makakalimutan ang gabing iyon. Para iyong sirang plaka na nagpapaulit-ulit sa isip ko.
I couldn't see her face clearly pero malinaw na malinaw sa dibdib ko ang apoy na naramdaman ko noong mga oras na iyon. Hindi ko makakalimutan ang pakiramdam na mahawakan ang balat nito at kung paano iyon dumikit sa balat ko na para bang pinapaso ako.
And her scent... para bang nanatili na iyon sa sistema ko at hindi ko na makakalimutan pa.
"Good morning, Mr. Manjares."
