Benim Minik Veletim /Levi x Y/N/

-Bölüm 8-

Selamlar <3 Hadi bölüme başlayalım :)

Medya: Raidon ve Nobue :D

Levi müdürün odasından çıkarken biraz durgundu.. Ona sebebini sormalıyım:

Yn: Levi?

Levi: Ha? Efendim?

Yn: Niye bu kadar durgunsun??

Levi: Bir şey olduğu yok. Sadece içimde kötü bir his var..

Ne demeye çalıştığını anlayamamıştım. Bunu takmamaya karar verdim..

Raidon: Artık sadece 4 günümüz var bugün rastgele bir parça çalmaktansa artık parçaları düzenleyelim.

Nobue: Raidon haklı. Onların bizi geçmesine izin veremeyiz...

Levi: Öyle bişi olmayacak zaten! Biz kazanacağız!

Yn: Aynen. Hemen karamsar havaya bürünmeyin!

~Okul her zaman geçip gidicidir bu yüzden bugünde geçip gitti U-U~

Okuldan sonra stüdyoya gitmek için hazırlanırken Farlan beni aradı ve buluşmak istediğini söyledi.. Ona hala açıklamam gereken şeyler vardı...

Onu Ross sokaktaki banklardan birinde otururken gördüm:

Yn: Farlan?

Farlan bana döndü ama o neşe dolu halinden eser kalmamıştı..

Farlan: Yn. Sen miydin? Otursana..

Yutkundum..Neden bu kadar soğuk davranıyordu...

Yn: Farlan ben sana birşey açıklamalıyım.. Evet sevdiğim çocuk Le-

Sözümü bitiremeden Farlan dudaklarını benimlerle buluşturdu.. O- beni seviyordu..?

Çenemi tutup ona daha da çok yakınlaştırdı.. Bir anda ona karşılık verirken buldum kendimi.. Ne yapıyordum ben?! Sevdiğim çocuk Levi değil miydi..? Bu yanlıştı böyle olmaması gerekiyordu...

Farlan benden ayrıldı ve gözlerini bana dikerek konuşmaya başladı:

Farlan: Biliyorum sevdiğin çocuk ben değilim.. Ama yine de seni seviyorum.. Umarım sende bir gün beni bu duygular ile karşılarsın...

Ona bakınca gözlerini başka tarafa çevirdi ve devam etti:

Farlan: Seni hissetmek güzeldi...Güzelim..

Ardından konuşmama izin vermeden banktan kalktı ve benim geldiğim yönün tersine yürümeye başladı.. B-Ben onun kalbini kırmıştım... Bir anda içim öfkeyle doldu ve bir şeylere saldırma isteği duydum.. Bunların hepsi benim suçumdu!

Telefonumun sesiyle bu düşüncelerden sıyrıldım. Arayan Levi idi. Geç kalmıştım... Ayağa kalktım ve hızlıca yürümeye başladım..

Sonunda stüdyoya ulaşmıştım. İçeri girdiğimde bütün gözler üzerime döndü :

Levi: Neredeydin sen?

Yn: Bu seni alakadar etmez! Sadece bir kaç dakika geç kaldım zaten.

Levi ani çıkışımla beraber sessiz kaldı ve arkasını döndü: