•Ayrılık aşamasında ayrılmamanız için yardım eden üyeler•
Maknae Line
Jimin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bu yaptığınıza insan kaçakçılığı deniyor biliyorsunuz değil mi?" dedin sinirle nefesini verip iplerle bağlı elini çözmeye çalışırken.
"Aslında hayır," dedi Yoongi bir yandan dikiz aynasından sana bakıyordu. Sen arkada ellerin iple bağlıyken ve her dakika tepinerek çözülmeye çalışırken bundan keyif alıyor gibi duruyordu.
"Teknik olarak bu adam kaçırma olarak adlandırılır. İnsan kaçakçılığı; göçmenler ve ülke ile alakalıdır." Sinir bozucu bir gülümseme ile direksiyonu sola kırarak yoluna devam etti. Neredeyse yüzüne tükürüyordun, eğer eski sevgilinin yakın arkadaşı ve iş arkadaşı olmasaydı kesinlikle yüzüne tükürmüştün.
Taehyung şoför koltuğunda otururken o meşhur üzgün suratını yaptı ve sana döndü, neredeyse ağlamaklıydı, oyunculuk yeteneklerini gösteriyordu. "Üzgünüm Y/N ama senin ülkeden gitmene izin veremezdik. Özellikle Jimin bu haldeyken olmaz, anlıyor musun? O benim en yakın arkadaşım, böyle derbeder bir halde olmasına göz yumamam. Seni kaçırdığımız için üzgünüm ama bunu yaptığımız için üzgün değilim."
Derin bir nefes verip başını geriye yasladın ve yol boyunca önünde oturan iki aptala söylenmekten, çemkirmekten başka bir işe girişemedin.
Sonunda, araba Jimin'in evinin önüne park edildiğinde tanıdık ev, güvende hissetmene sebep olmuştu. Bu hissi istemesen bile, gerçekliğini değiştiremiyordun.
Yoongi arabadan indi, arka tarafa gelerek önce kapıyı açtı, kolunu tutup çektiği gibi çıkardığında elindeki iplerin keskinliğini hissettin.
"Vay be," neredeyse ıslık çalıyordu. "bu iş için yaratılmışım." dedi Yoongi keyifle gülüp seni kolundan kapıya doğru sürüklemeye devam ederken. "Bir idol olmasaydım, kesinlikle insan kaçakçısı olurdum."
"Buna adam kaçırma deniyor." dedin onu sinir etmek için. En nihayetinde seni kapının önüne bir süs köpeği gibi bıraktıklarında ve kapıyı çalıp kaçmıyor oluşundan emin olduklarında Jimin kapıyı açtı.
Birkaç saniye yüzüne baktı, burada olduğundan emin olmak ister gibi tuhaf bir heyecanla kollarını sana sardı. Ona karşılık veremediğindeyse üzülerek geri çekildiği an, bileklerini saran iplere baktı.
Ve ona başından geçenleri mutfak masasında anlatırken -aslında ülkeden değil şehirden gittiğini, biraz kafa dinlemek için uzaklaşacağını ama iki aptalın seni yurt dışına gittiğini düşündüğü için kaçırdığını, havalimanında seni yakaladıklarını- bileğindeki ipler ve bir makas kenarda duruyordu.
