İlk defa silah görmüştü ama sonunda şehit olacağımı bilmiyordu. Hemen silahı alıp hazır ola geçti. Komutanın "İleri" emriyle çıktı. Hemen bir düşmanı gördü ve direk indirdim. Sonra gidip silahını aldım. Komutanım meraktan sordu:
--Hasan neden aldın silahı?, diye sordu bende:
Komutanım bizim ülkemiz çok güçlü değil eğer biz mermimiz biterse biz nasıl savaşırız, dedim bunun üzerine benim rütbemi onbaşına yükseltti.Sonra bizi kuzeye gönderdi bizde gider gitmez hemen bir siper hattı kurmaya başladık. Tabi bende bunları günlüğüme her zamanki gib yazıyordum. Hepimiz biliyorduk ki burdan geçerlerse ülkemiz yok olacaktı. Bizimle yanımızda birkaç siper yerleri vardı ama bizi geçerlerse onlar hiç tutamazlardı. İki hafta geçti ama hala saldırmadılar. Bu yüzden komutanalar "Ne peşindeler." diye birbirlerine sordular. Tam iki sanat sonra birden ateşe başladılar. Tam tamına on gün kalacakları mermileri vardı bizde bunu bilerek menzilinize gizemlerimizi bekledik. Girdiler ama o siperde sadece ban ve Ali askerim hayatta kaldık son bir gemiden sonra kalacaklarını biliyorduk ki son kalan yüz kilogramlık mermiyi ikimiz kaldırdık ve son atılımızı kaptık ki birden bir tayyare bize bomba attı ben çok kötüydüm Ali ölmüştü topu ateşledim ve son kelimelerimi yazdım buraya , kelime şahadeti diyerek ölmeyi nasip etti Allah.
Hüseyin Kırteke Yakınca OO.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlk Yazarlığım
De TodoBu hikaye Çanakkale Şehitlerini ile ilgili bir hikaye.Günlükle anlatılmıştır. Karakterlerimizin özellikleri: Hasan; uzun boylu, zayıf ve vatan sever birisidir. Ali; orta boylu , orta kilolu ve savaşmayı çok seven birisidir.
