លោកប៉ាចុង ( Jeon Jungkook x Min Ella)

Part5

"អ្នកណាថាយើងយក !! គ្រាន់តែជារបស់កំដរ តណ្ហា ពេលយើងឃ្លាន តែប៉ុណ្ណោះគ្មាន តម្លៃបន្តិចទេ!!" ជុងហ្គុក ពោលឡើង
ទាំងដៃនៅកាន់ កែវកាហ្វេជាប់ តែភ្នែកមិនបានសម្លឹងទៅកាន់គូសន្ទនាទេ បែរជាសម្លឹងទៅកន្លែងផ្សេងស្របខួរក្បាលកំពុងគិតពីល្បិចកិច្ចកល ជាច្រើនដែលលោតឡើងនៅក្នុងពេលនេះ
"ចៅហ្វាយ!! អ្នកនាងអ៊ែលនៅក្មេងណាស់ខ្ញុំថាមិនគួរយកនាងមកពាក់ពន្ធ័ទេ!"
"ឯងប្រដៅយើង!" សម្លេងធ្ងន់ងាកមកគំហកអោយ កូនចៅបន្ទាប់ពីបានឮប្រយោគដែលធ្វើអោយគេក្តៅទ្រូងមក មិនខ្វល់ថានាងក្មេង រឺអត់ទេ! សំខាន់នាងជាកូនអុករបស់គេវាគ្មានអ្វីត្រូវអាណិត
"តែ !!ចៅហ្វា~"
"ចេញទៅ!" ខេវិនមិនទាន់បញ្ចប់ប្រយោគផង ក៏ត្រូវកាត់សម្តីដោយសម្លេងកាច ស្របជាមួយនឹងខ្សែរភ្នែកមុត សម្លឹងទៅកាន់កូនចៅស្ទើរទ្លុះទៅហើយ
"បាទ!!" ខេវិនមិនហ៊ានតវ៉ា ច្រើនក៌សម្រេចគោរពលាចេញទៅក្រៅ ហើយពេលនេះ ក្នុងបន្ទប់នៅតែអ្នកកម្លោះ ដែលកំពុងអារម្មណ៍មិនល្អ នៅតែម្នាក់ឯង
''កុំបន្ទោសយើង!! នាង ទេដែលកើតមកជាកូនមនុស្សដែលយើងស្អប់!!" សម្តីឧទានឡើងតែម្នាក់ឯង ខណៈពេលកំពុងគិត គ្មានអារម្មណ៍ថាខុសទៅលើក្មេងស្រីដែល គេធ្វើបាប ជាន់ឈ្លី បន្តិចឡើយ។
    នៅក្នុងបន្ទប់ធំល្មម ដែលមានការៀបចំយ៉ាងមានរបៀបរៀបរយផ្ទៃបន្ទប់ទាំងមូលគ្រប់ដណ្តប់ដោយពណ៌ ផ្ទៃមេឃយ៉ាងស្រស់ស្អាត ដែលវាជាចំណង់ចំណូលចិត្ត របស់ម្ចាស់បន្ទប់ផ្ទាល់ នៅក្នុងបន្ទប់មាន ផ្កាពីរបីថូរ លាយភាយ ក្លិនក្រអូប ពេញបន្ទប់ ថែមដោយគ្រែល្មម មួយ ដែលមានពូកទន់ៗ គួរអោយចង់គេង តែម្ចាស់បន្ទប់ មិនបាននៅលើនោះ បែរជាឃើញនៅក្នុងអាង ក្នុងបន្ទប់ទឹក មើលសភាពគួរអោយ អាណិតជាពន់ពេក ស្បែក សរលោងត្រូវមានស្នាមជាំពាសពេញទាំងខ្លួន ដែលកើតឡើងដោយការបឺតជញ្ជក់ ដូចត្រូវមនុស្ស ច្រើននាក់រំលោភបូក ទាំងដែលការពិតវាជាស្នាដៃប៉ាចុង ចិត្តអាក្រក់ តែម្នាក់ដែលដាក់ថ្នាំ ភ្លន់
យក ព្រហ្មចារីនាង។
   ត្របកភ្នែក គ្រប់ដណ្តប់ដោយ រ៉ោមភ្នែក
ក្រាស់ស្រស់ស្អាត ចាប់ផ្តើមកម្រើកឡើង យ៉ាងពិបាក គ្រាន់ដឹងខ្លួន បានបន្តិចក៏មានអារម្មណ៍ថា ឈឺសព្វសាច់តែម្តង ជាពិសេសស្រទាប់ផ្កា ដែលត្រូវគេញក់ញីបូកគ្នារហូត២ម៉ោង ដោយគ្មាន អាសូរថាជាលើកដំបូងរបស់ក្មេងស្រី បន្តិចសោះឡើយ
"អួយ!"វាជាសម្លេងដំបូងរបស់នាងតូចអ៊ែលឡាបន្លឺឡើង ទាំងពិបាក គ្រាន់តែកម្រើកខ្លួនបន្តិចក៏បង្កអារម្មណ៍ឈឺទៅហើយ
"មិន មិនពិតទេ!!គ្រាន់តែជាសុបិន្ត!!"បន្ទាប់ស្វាងពីសន្លប់បន្តិចមកខួរក្បាលក៏ចាប់យករូបភាពស្រើបស្រាលនាងនឹងគេ លោតមកពេញសញ្ជាតិញាណ តែនាងនៅតែប្រឹងកុហកខ្លួនឯងថាគ្រាន់តែយល់សប្តិទៅវិញ
"អួយ! ហ៊ឹកៗ.."ដោយមិនអាចទទួលយកបាននៅតែមិនជឿទើបប្រឹងក្រោកទាំងលំបាកទៅ ឆ្លុះកញ្ចក់មើលអោយឃើញច្បាស់ តែការឈឺចាប់ធ្វើអោយនាងមិនអាចទប់ទឹកភ្នែកបាន
បូកផ្សំនិងអារម្មណ៍ពិបាក ដែលកំពុងមានពេលនេះ វាហាក់មិនច្បាស់លាស់ ដូចជាការសុបិន្តបន្តិច ការពិតបន្តិចស្មានមិនត្រូវ
ព្រោះពេលនាងមានអីៗជាមួយគេ ជាការរវើរវាយដោយសារថ្នាំពង្វក់
"ហ៊ឹកៗ ..មិនពិតទេ !! អាយ~"សម្លេងយំ មិនព្រមទទួលការពិតបន្ទាប់ពី ខំប្រឹងទាំងត្រដាបត្រដួលប្រឹង នាំរាងកាយគ្មានកម្លាំងល្ហិតល្ហៃនេះទៅមុខកញ្ចក់មួយតួរខ្លួន ឃើញហើយពិតជាសង្វេគនឹងសភាពខ្លួនឯងណាស់ពេលឃើញរូបរាងខ្លួនឯងបែបនេះ
បានន័យថានាងនឹងគេពិតជាបានធ្វើរឿងគួរអោយខ្ពើម នេះពិតមែន
"អស់ហើយ !!គ្មានសល់ទេ !!ហ៊ឹកៗៗ.."ដៃតូចៗលើកឡើងមកខ្ញាំសក់ខ្លួនឯងស្របជើងតូចៗទប់លំនឹងលែងបានក៏ទន់ អង្គុយលើការ៉ូ នាងតូចស្រែកយំខ្លាំងៗ ស្តាយស្រណោះព្រហ្មចារី ដែលខំ ហួងហែងថែរក្សាមកជាច្រើនឆ្នាំក៏ប៉ាចុងដាក់ថ្នាំប្លន់យកទៅដោយគ្មានអាណិត
" មានន័យអ្វីទៀត?! ហ៊ឹកៗ..!"ខ្លួនជាមនុស្សស្រី
ត្រូវបាត់បង់ទ្រព្យដែរ ត្រូវថែរជូនអនាគត ស្វាមីទៅហើយ តើជីវិតនេះសល់តម្លៃអ្វីទៀតទៅ?
"អាក្រក់ណាស់!!ហេតុអីធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ញុំ?
ហ៊ឹកៗ.."សំណួរ គ្មានចម្លើយ សួរទៅកាន់មនុស្សអាក្រក់ដែលបំពាននាង សំណៀងបង្ហើរតាមខ្យល់ទាំងខួរក្បាលមិនយល់ហេតុអ្វីគេធ្វើបែបនេះដាក់នាង គិតយ៉ាងណាក៏នៅតែមិនយល់ពីហេតុផល។
"បើម៉ាក់ដឹង!គិតយ៉ាងម៉េចទៅ? ហឹុកៗ.." កាន់តែគិតកាន់តែស្មុគស្មាញ បើសិនម៉ាក់នាងបានដឹងមិនហ៊ានស្រមៃពីលទ្ធផលថាចេញមកបែបណា បើម៉ាក់នាងស្រលាញ់គេថ្នាក់នេះ បើគាត់ដឹងថាកូននឹងប្តី មានអីៗជាមួយគ្នាក្រោយខ្នង តើគាត់នឹងទៅជាយ៉ាងណា
"ទេ !! មិនអាចអោយម៉ាក់ដឹងរឿងនេះទេ !"សម្តីនាងតូចនិយាយ
ឡើងទាំងគ្រវីក្បាល នាងស្រលាញ់ម៉ាក់នាងណាស់មិនអាច អោយគាត់ឈឺចាប់បានទេ
"ខ្ញុំត្រូវលាក់រឿងនេះមែនទេ !ហ៊ឹកៗ.." ប្រាដកណាស់ថាត្រូវតែ លាក់ ព្រោះមិនអាចអោយអ្នកណាដឹងរឿងដ៏អាម៉ាស់នេះទេ ជាពិសេសម៉ាក់នាងគាត់មិនត្រូវដឹងរឿងដ៏អាក្រក់នេះទេ តែនាងត្រូវលាក់ ត្រូវបៀមការឈឺចាប់តែមា្នក់ឯងមែនទេ?
"គួរអោយខ្ពើមណាស់ ! អាស្នាមឆ្កួត ចេញទៅ ចេញពីខ្លួនយើង ហ៊ឹកៗៗ ចេញទៅហ៊ឹក.."អ៊ែលឡាដើរមកជម្រះខ្លួន ជម្រះក្លិនមនុស្សគួរអោយស្អប់ ជម្រះស្នាមដែលជាប់ ខ្លួន ប្រឹងដុសខ្លាំងៗ  ទាំងស្អប់ ទាំងខ្ពើមខ្លាំងណាស់ គ្រាន់តែឃើញស្នាមស្អប់ដល់ម្ចាស់ ទើប ប្រឹងយកសាប៊ូដុស លើស្បែកខ្លាំងៗតែទោះខំប្រឹងលាងជម្រះយ៉ាងណាក៏ស្មាមមិនរលុប ចុងក្រោយអស់ ជម្រើសមាន តែអង្គុយយំក្រោមដំណក់ទឹក សង្វេគ
ខ្លួនឯងតែប៉ុណ្ណោះ អ្វីក៏គិតលេងចេញ មិនដឹងប្រឈមមុខ នឹងម៉ាក់នាងបែបណា ជាពិសេសគឺគេ។

_____
#EfaEL

FB page:អុីហ្វាអ៊ែល-Novel