Typical Love Story [ON HOLD]

Chapter 11: My PRECIOUS tears...

Steph's POV

Naglalakad lang kaming dalawa at hinahanap namin si Abygaile. Asan nga kaya yung babaeng yun?

Neil: Hoy Steph! Nga pala, eh kelan mo pa mahal si Marcus?

Steph: Ang chismoso mo rin no? Haha. Actually, hindi ko alam kung mahal nga ang tamang term dun. Hindi ko kasi alam ang meaning ng love eh.

Neil: Eh hindi mo nga malalaman. Hindi naman kasi yun noun na kelangan idefine eh. Verb yun na kelangan iprove.

Steph: Ay quotes lang?

Neil: Syempre. HAHA^^

Steph: Pero siguro masasabi kong mahal ko ang isang tao kapag iniyakan ko siya.

Neil: Pero hindi ka paiiyakin ni Marcus. Sure ako.

Steph: Aww. Natouch ako. HAHA^^ Teka, may narinig ka ba dun sa may gate na yun?

Neil: wala eh. Pero tingnan na din natin baka andun.

Steph: Sigesige ^^

Pinuntahan namin yun pero parang may nag-aaway.

Familiar ang boses...

Sobra.

Aby: I want you back Marcus! I want you!

Si... Aby?? At Marcus?? Ano??

Marcus: Tapos na tayo Aby! Masyado na akong nasaktan! Ano? Alam mo ba kung gaano kasakit ang Makita ang mahal mo na andun kasama ng bestfriend ko?!

Aby: Kasi hindi mo ako pinayagang mag-explain..

Marcus: Okay. Now I'm giving you the chance to explain. GO!

Aby: Ikaw mismo ang ayaw magpaalam ng relationship natin bakit dahil alam mong mahal ako ni Neil! Okay lang naman yun sa akin eh. Hanggang nanligaw na sa akin si Neil and kay MAMA pa siya unang lumapit! Hanggang sa sabihin sa akin ni mama na sagutin ko si Neil. Ayaw ko kasi ikaw ang mahal ko. Pero dun ko nalaman na may malaking utang si PAPA sa family ni Neil and ayun yung way para mabayaran sila. Walang kaalam-alam si Neil dito. Tungkol dito. Ang gusto lang ng family ni Neil mapasaya siya for an unknown reason. Ang alam ni Neil kaya ko siya sinagot dahil mahal ko siya. Pero hindi! Kaya Marcus, nung time na nakipag-break ako sa iyo sobra akong nasaktan! Hindi ko lang ipinahalata. Ayaw ko na malaman nila yung secret natin kasi alam kong ayaw mong masira ang friendship niyo ni Niel.

Marcus: Pwede mo namang sabihin sa akin na kelangan niyo ng pera ah.

Aby: edi nalaman ang secret natin? Edi nalaman ang tinatago natin? Ano ba Marcus!

Marcus: OO NA!!!! AKo na ang mali! Ako---

BBBLLLAAAAAGGGG!!

Sinira ni Neil ang wooden gate.

Neil's POV

Masakit. Oo masakit ang paa ko. Pero tiis lang. galit ka ngayon Neil! 

Girlfriend mo tapos kasama bestfriend mo na halos tinuring mo na kapatid. Tapos may PAST pala sila na hindi moa lam! At ang masama, sinagot lang ako ni Aby dahil may kailangan siyang bayaran?!!!

ANO BA ITO???!!!!!

Pinaglalaruan niyo ba ako?!

MGA Walang modo!!!

Marcus: Neil?

Aby: Neil. Let me.. please let me ex-

Neil: EXPLAIN??? Explain what? I heard everything. So all these times biro lang pala ito? What? Pwede bang magmura dito ha?! Nakakapagmura eh!

So?! Hindi ko mapigilan galit ko. Kung kayo din naman nasa posisyon ganito din naman mararamdaman niyo di ba?

Marcus: It's not what you think.

Neil: Not what I think? So ako pa pala ang mali. Huh?! What the!

Marcus: No. Bro. Please listen.

Neil: Hindi ka si Santino para sabihan ako ng Bro. You've been like a brother to me and you're giving me this in return?! WOW! Thanks! I really appreciated it! SObra!

Tumalikod ako..

OO NGA PALA...

MAY KASAMA AKO??

Neil: Steph?! O.o

She ran away. Alam kong umiiyak siya. Nararamdaman ko.

Marcus: Steph? Steph!

I stopped him.

Neil: Don't you dare follow her. Sobra ka niyang mahal kaso sinayang mo.

I ran...

Neil?! What's going on your mind? Grr... basta bahala na..

I ended up here sa may labas ng compound.

Neil: Steph? Asan ka?

............

Wala... wala akong naririnig na kahit na anong ingay.

Haay. Bakit ba kasi kelangan pang masaktan ka? Masaktan ako?

Steph: Sorry. Hindi ko lang kaya marinig ang kahit na anong bagay kanina.

I looked back. And there she is. Smiling while tears are falling from her eyes.

Neil: Steph.

I hugged her. Ewan ko. Pero siguro dahil parehas kami ng nararamdaman ngayon, kaya nagkakaintindihan kami.

Steph: This is the first time I cried for a guy. HAHA^^ Funny right? Well, ngayon ko napatunayan. Mahal ko nga siya. Kasi I cried for him. Pero he just wasted it. Kung sa bagay, I was the one who was wrong naman eh. Nag-expect ako, nag-assume ako na mahal niya din ako. Dahil mabait siya sa akin or whatever. Kahit na hindi niya sinabi yun sa akin. And POOF! I was wrong. Definitely.

Neil: Sige lang ilabas mo lang. Andito lang ako. Pwede mo akong iyakan. Hindi kita iiwan.

Then she punched me. Per hindi naman masakit.

Neil: Why? Did I say something wrong?

Steph: Ayos na ako. Kaya ko ito. Makakaget-over ako. Ikaw. Alam kong hindi. Ng dahil pa sa akin kaya hindi ka makaiyak.

Oo nga noh? I was suppose to... CRY? The feeling.. I want to cry but my heart tells me not to. Why?

Neil: Anong ayos ka jan. Eh kulang na lang ata eh bagsakan ng langit at lupa yang mukha mo eh. Tingnan mo nga. Ayos lang ako. I will just do the crying in the rain. Para di nila halata.

Steph: Ang iba maloloko mo, pero ang sarili mo hindi.

Neil: Sabihin mo din yan sa sarili mo.

Marcus: Steph...

Can we talk? Please?