BENİM OLANA DOKUNMA!

23.Bölüm

Her şey bembeyazdı duvarlardan tutun yatak örtüsüne kadar odada hiçbir eşya yoktu sadece yattığım yatak ve serum.Tavanda ki beyaz ışık gözlerimi kamaştırıyor du sol kolum yatağın başına kelepçelenmişti.
Bacağımı haraket ettirince acıyordu nerde olduğuma dair hiçbir fikrim yoktu acıdan başka duygu besleyemiyordum gözlerimden yağmur damlaları gibi düşen yaşlar işimi zorlaştırıyor du.

Beyaz kapı aralandı gözlerim direk oraya kaydı kapının ardından Ömer ve beyaz önlüklü bir kadın içeri girdi
Kadının topuk sesinden kulaklarımı kapatmak istedim çünkü sese tahamülüm yoktu ama yapamadım.
Kadın önce serumumu kontrol etti o sırada da Ömer duvara yaslanmış bizi izliyordu gözlerinin içine baktım yine aynıydı kötüydü, kötülük dağıtıyor du
Kadın üzerimde ki örtüyü kaldırdı
Üzerimde hastane elbisesi vardı yeni farkediyordum bacağım satılmıştı
Dizim yaralanmıştı.
Ömer gözlerini bacaklarıma değdirdi
Bu sefer gözlerinde ki ifade acıma duygusuydu

Bana acısın istemiyordum hatta bana karşı hiçbir şey hissetsin istemiyordum. Tek istediğim okuluma dönmek eğitimimi tamamlayıp meslek sahibi olmak dı ama bir bataklığa saplandım bataklık Ömer di ben çıkmaya çalıştıkça beni kendi karanlığına çekiyordu ve en kötüsü de ölüm dü kadın bacağımla olan işini bitirdikten sonra Ömer'e döndü Ömer kafasını salladıktan sonra kadın dışarı çıktı.
Ömer'le başbaşa kalmıştık ben boş boş duvara bakıyordum o ise bana bakıyordu.

Gözlerimi onun gözleriyle birleştirdim
"bunu yaptın da eline ne geçti"
Dedi
"elime çok şey geçti asıl sen neden bunları yapıyorsun"
"çünkü ben sana aşığım seni kimsenin görmesini dokunmasını istemiyorum.
Seni kendimden bile sakınıyorum.
Anlamıyor musun ben seni her şeyden vazgeçecek kadar seviyorum"
Yalan söylüyor onun ki sadece takıntı
Aptal lanet olası bir takıntı
"sen beni sevmiyorsun sadece takıntılısın benden uzun bir süre uzak kalsan unutucaksın bak vazgeç"
Kelepçemi tekrar çekmeye çalıştım
Ömer sabır dileyerek yanıma geldi yatağımın kenarına oturdu

Üzerimde ki örtüyü yavaşca kaldırdı ve bacağımı öptü bacağımı hızla geri çektim ve canım yandı ömer bacağımı tuttu ve şşşşt dedi.

" sıkıldım artık ne olucak bundan sonra"
Her şey bitmişti bence ömür boyu bu hayata mahkumdum kurtulabilseydim kurtulurdum zaten ama olmadı kaç kere denedim ol ma dı.
" bir şey olmucak Trabzon'da senin sevebileceğin çok güzel bir ev aldım sadece sen ve ben olcaz ilerde çocuklarımız da olucak onlar da çok sevicek sen de beni çok seviceksin."
Ne diyor ya bu ne çocuğu sevmesi normal de Trabzon en sevdiğim şehirlerden ama onla gitmek istemiyorum.
"sen ne saçmalıyorsun ya yetmedi mi hayatımı mahvettiğin yeter artık ya keşke gerçekten ölseydin keşke hiç olmasaydın hayatımda senden nefret ettiğim kadar kimseden nefret etmedim etmicemde"
Tükürürcesine söylediğim bu laflardan sonra Ömer hemen odadan çıktı ve ışıklar söndü her yer karanlık olmuştu.

"Korkuyorum ışıkları açın" diye defalarca bağırmıştım ama kimse bakmamıştı.