BENİM OLANA DOKUNMA!

25.Bölüm

Trabzon'a geleli bir hafta olmuştu koskoca bir hafta odadan çıkmıyordum ,kaçamıyordum çünkü ve gereksiz yere çıkıp da ne yapıcaktım ki .
Ömer her gün odama geliyordu benle konuşmaya çalışıyordu ama asla konuşmuyordum.
Artık bacağım iyileşmiş di yani acımıyordu .
Yemeğimi korumalardan biri getiriyordu ve her getirdiğinde ne istediğimi soruyor du günde neredeyse 3 4 öğün yemek yiyordum .
Kısaca tek yaptığım yiyip içip yatmak dı .

Hava artık kararmıştı ve Ömer yine odaya daldı yatağın içinde yatıyordum o yüzden arkamı dönüp çarşafı örttüm yatağa bir ağırlık çöktü ve çarşafı ne kadar sıkı tutsam da Ömer yine açtı saçlarımı okşayarak
"Artık sıkılmadın mı güzelim"
Evet sıkılmıştım hemde çok ama ona cevap bile vermek istemedim .
Battaniyeyi almak için kalktım ve uzandım ama Ömer'in yüzüne bakmadan Ömer battaniyeyi elimden alıp yere fırlattı ve beni omuzlarımdan tutup kendisine çevirdi ve sesini yükselterek
"Ayça sana bir şey sordum cevap ver bana"
"Rahat bırak beni"
"Bu odada kafayı yiceksin kalk bi kendine gel"
"O ZAMAN BENİ BIRAK"
diye bütün gücümü kullanarak bağırmıştım ve öksürük krizine girmiştim Ömer odada ki sürahiden bardağa su koyup bana içirmişti
Gözlerim doldu ve ağlamaya başladım

Kafamı kaldırdı ve gözyaşlarımı sildi
Kolumdan tuttu ve ayağa kaldırdı istemiyorum diye sessiz sessiz söylüyordum ama o beni odadan çıkarmıştı bile merdivenlerden indik sıradan tahta bir ev gibi birşey di kahverengi duvarları kahverengi parkesi ve sanki bu ev için yapılmış mobilyaları ve o yanan şömine
Evi sıcacık etmişti
Ömer beni şöminenin önünde ki koltuklardan birine oturttu.
Kendisi de mutfak olarak tahmin ettiğim yere girdi 2 dakika sonra elinde bir tepsiyle geldi
"Senin en sevdiğin tatlıdan hazırlattım "
Evet en sevdiğim tatlıydı bunu da biliyor du
Tepsiyi önüme koydu  bir tatlı iki tane de kahve vardı kahvelerden birini eline aldı bana bakarak "yesene" dedi
Sinirli bir bakış attım ve tepsiyi tutup yere fırlattım gerçekten sinirimi bozuyor du
Ömer birden ayaklandı ve sinirli bir şekilde
"Sana iyi davranan da suç"
Dedi
"Evet tüm suç sende rahat bırak beni artık rahat bırak lann"
Diye karşılık verip ayaklandım ve kapıya yöneldim ama tahmin ettiğim gibi kilitliydi yere çöküp sinirimden ağlamaya başladım Ömer de üst kata çıktı 2 dakika sonra yine aşağı inmişti
Elinde mont vardı bana doğru attı ve
Sert ses tonuyla "giy şunu "dedi

Montu üzerime giydim artık bağırıp karşılık vermekten yorulmuştum ağlamaktan gözlerim hep acıyordu
Bağırınca sesim kısıyordu ve bu hayatta en sevmediğim şeylerden bir tanesi de bu
Ömer kapıyı açtı korumalar yine orda dikiliyorlardi hiç mi düşünmüyorlardi bu kızın ailesi ne yapar erkek arkadaşına zarar gelince ne kadar üzüldü diye hiç mi onların da ailesi kız kardeşi kız arkadaşı yoktu aynısı onların başına gelse ne yaparlardı

Bizim toplumumuz susuyor her zaman onlarca kadın öldürülüyor onlarca kadın acımasızca öldürülüyor kimisi boğazı kesilerek,kimisi çocuğunun gözleri önünde,kimisi bindiği otobüste ve her defasında her o haberleri duyduğum da bu dünyanın benim yaşayabilcegim bir yer olmadığını anlıyorum.
Ben ölmek istemiyorum eve kapatılmak bir erkegin kölesi gibi olmak istemiyorum ben güçlü bir kızım ailem beni böyle yetiştirdi her kız güçlü olmak zorunda eninde sonunda ömerden bu lanet yerden kurtulucaktim ..