NEDEN

2.

Geriye dönüp çocukluğuma baktığımda aslında nasılda güzel hayat yaşadığımı görüyorum.

Bu günümün tam aksine.

Çocukken ailecek bir yatakta toplanırdık mesela.Sohbet ederdik,gülerdik,güne neşeyle başlardık.

Babam beni,abimi uyandırırdı kendisi gidip yeniden yatardı. Bizde abimle onların yanına gider aralara sıkışır öyle muhabbet ederdik. Takii biri acıkıp yemeyi hatırlatanadek. Yine de değişen bir şey olmazdı,yemekte de aynı neşeyle yemeyimizi yerdik sonra babam televizyon izler,ben kitab okur,annem işleri yapardı. Abimse boş boş dolanırdı. İyiydik,güzeldik.

Bahçede toplanırdık oyunlar oynardık. Birlikte ağaçlara çıkar meyve toplardık.

                                Geçmişten bir anı.

"hadi bakalım" diyordu babam. "Kim daha çok ceviz toplarsa o kazanır."

Bahçede abim,babam,ben oturmuş sohbet ediyorduk. Annemse işdeydi. Oturduğumuz yerin karşısında koca bir ceviz ağacı vardı,her sene bir sürü ceviz yetişir bizde duvarlara tırmana tırmana cevizleri toplar sonra kırıp yerdik.

Bu seferde bir sürü yetişmişti. Hemde koca koca. Babamda bize bir oyun düzenledi,ikimizinde cevizleri koya bilmemiz için yanına 2 tane kab koydu. "Ceplerinize yığın,sonra inib buraya koyun." dedi.

Abime baktım,gülümsüyordu. Bu oyunu onun kazanacağından o kadar emindiki,çok rahattı.

"Tamam baba." dedim sevinçle. Ailemi seviyordum. Abimle vakit geçiriyor,babamla oyunlar oynuyor, annemle sohbet ediyorduk. İlişkilerimiz güzeldi.

"Hadi bakalım sana avans veriyim önden çık." dedi abim. Her ne kadar yüzüme alayla baksada gözündeki hırsı göre biliyordum. Her şeyin en iyisi olmak istiyordu her zaman.

Gülümsedim ve ağaca tırmandım. Onun aksine benim yerim daha çoktu. Pantolonumda 4cebim vardı, üzerimdeki kiyafetteyse 2yan birde göğsümün üstünde ceblerim vardı. Onunsa sadece pantolonunda 3cebi vardı o kadar.

Benim aksime abim duvara doğru tırmanmıştı. Ama aşağıda ceviz daha çok olurdu bunu bana babam göstermişdi. Cevizleri toplarken döndüm babama baktım ve bana göz kırptı. Abimse yukarıda hala ceviz arıyordu. Gülmemek için dudaklarımı bir birine bastırdım ve boğazımı temizledim.

Yarım saat sonra ikimizde babamın yanına geldik ve ceblerimizi boşaltdık. Açık ara farkla ben kazanmıştım. Babam bana sarıldı ve gülümseyerek yanağımı öptü. "Kimin kızı be!" dedi gururlu bir ifadeyle.

"Annemin kızı." dedim bende gülümseyerek.

"Hadi ordan be annenmi gösterdi cevizlerin nerede daha çok olduğunu?" diye sordu yapay bir kızgınlıkla.

"Ne?!" Abimin bağırmasıyla babamla bir birimize baktık ve gözlerimizi kapattık. Sonra tekrar açtık abime baktık,sonra tekrar bir birimize bakıb yutkunduk.

"Hadi cevizleri bir güzel kırıp yiyelim o kadar uğraşmışsınız ama değil mi? Boşa gitmesin,ziyan." Babam gereğinden fazla uzun konuşarak ortamı daha da gerdi.

"Baba ama hep haksızlık yapıyorsun hep kızının tarafındasın." diyerek isyan etti abim.

"Tabi benim tarafımda olucak o benim babam!" diye böbürlendim.

"Ha benimde amcamdı zaten pardon."

Babam ikimizede baktı ve ardından "Tamam be anca konuşun zaten ben cevizleri götürünce görüceksiniz."