zırrr zırrr
*şabşafalak arıyor*
telefonu açtım ve açmamla beraber bana bağırması bir oldu.
"BU SHIP OLAYLARINDAN HOSLANMADIGIMI BILIYORSUN NEDEN ÖNE ÇIKANLARİNA EMŞAF EKLEDINN!!"
Bu söylediklerini duymak beni hem kırmıştı hem de sinirlendirmisti. Bana bu kadar umut veren kendisi bu yüzden benden hicbir sey yokmus gibi davranmamı bekleyemez.
"Ne saçmalıyorsun şafak? her şeyi bu kadar ciddiye alma en ufak seyden böyle büyük anlamlar çıkaracak kadar önemli görme kendini"
Söylediklerim biraz ağır gibi geldi ama hak etmişti. Benim kalbimi böyle kırmaya hakkı yok.
Yine sinirli ama bu sefer alınmış bi sekilde,
"Neyse ne onu kaldır insanlar ciddiye alacak bidaha da bana sormadan benim dahil olduğum bir sey yapma"
dedi ve yüzüme kapattı.
