Golden maknae 💫

442 119 76
                                    

"හරි එහෙනම් ... ඔයාලා හත් දෙනා තමයි අද ඉදන් කණ්ඩායමේ සාමාජිකයන් ..."

"හත්දෙනා එකා වගේ මහන්සි උනොත් අපිට සාර්ථක වෙන්න පුළුවන්! එහෙනම් කොල්ලනේ.. ගිහින් කට්ටිය අදුර ගන්නකෝ..."

මැනේජර් සේජින් එහෙම කියද්දි මට දැනුනේ කියාගන්න බැරි හැගීමක්. මම එයාලා දිහා බැලුවා. කවුද දන්නේ නැතත් මෙතනින් බාලම කෙනා මම කියලානම් මට තේරුණා.

කමක් නෑ ජන්ග්කුක් ! ඔයා යන්න ගිහින් එයාලව අදුරගන්න... ඒත් එයාලා ඔයාට කැමති නැති උනොත් ???

මම අනික් හය දෙනා එක්කම ගියේ අපිට ඉන්න තියෙන කාමරේට . බූසාන්වල ඉදන් මම ආවේ තනියම. මම මුරණ්ඩුයි පොඩි කාලේ ඉඳන්ම. ඔම්මා අප්පා එපා කිව්වාත් මගේ හීනේ වෙනුවෙන් ඉඩක් දෙන්න එයාලා තීරණය කළා.

ක්‍රීඩකයෙක් වෙන්න හීන දැක්ක මම ගායකයෙක් වෙන්න ඕන කියලා හිතලායි බූසාන් වල ඉදන් සෝල් ආවේ...

'නවතින්න තියෙන්නේ මේ කාමරේද? '

'ඒක පොඩියිනේ..'

'අනික ඇදවල් තුනයි හත් දෙනාටම තියෙන්නේ.'

'තනියම ඉන්නත් මම බයයි. කළුවරේ මට නින්ද යන්නෙත් නෑ'

'මෙයාලා මට තනි ඇදක් දෙයි ද?'

'ඒත් පොඩ්ඩක් ඉන්න !

'මේ වොෂ් රූම් එක !!! '

'අනේ.. ප්ලීස් ! හත්දෙනාටම තියෙන්නේ මේ වොෂ් රූම් එක විතරයි කියන්න එපා...'

ඒත් ඉතින් හීනේ වෙනුවෙන් මේවාටත් මුහුණ දෙන්න වෙනවා ජන්ග්කුක් ! හවයිටින්...👊 මම මටම කියා ගත්තා.

"හරි එහෙනම් ! මම මේ ඇදේ ඉන්නේ..  ඔයාලා අනික් ඇදවල් වල ඉන්න ..."

මොකක් 🤨 මෙයා ඇයි තනි ඇදක් ගන්නෙ? එතකොට මටත් තනි ඇදක් ඕනේ..

"එහෙම කරන්න බෑ කිම් සෝක්ජින් ! ඔයාට විතරක් නෙවෙයි ඔය ඇද... ඔය ඇදේ තව දෙන්නෙක්ට ඉන්න පුළුවන් . "

ඒ නම්ජුන් ! සේජින් හියුන් leadership එක දුන්නේ එයාට. අම්මෝ එයානම් සැර පාටයි ජන්ග්කුක් !!

"අනේ... නම්ජුනා... මම ගෙදරත් ඉන්නේ තනි ඇදක .. මට බැහැ මේ ඇද share කරගන්න.. you know why ? "

ɢᴏʟᴅᴇɴ ᴍᴀᴋɴᴀᴇ ✓Where stories live. Discover now