Han'dan,
- sabirsizlikla acan kapiya yonelttim kendimi. ne yapmistim ben? ciddi ciddi ondan etkilendigimi ve sevdigimi soylemistim. nerden gelmisti bana bu cesaret? son kez kapinin ordaki aynaya baktim, dagilan sacimi duzelttim ve kapiya yoneldim. kapiyi actigimda heralde iceri alirim konusuruz dusuncem kaybolup gitti. belimde ki ellerle afalladim. Minho suan bana sıkı sıkı sariliyordu. burakmaya niyeti yok gibiydi.
ilk adimi ben atarak geri cekildim.
"sabaha kadar burda mi duracagiz Minho hadi gel, salona gecelim."
haklisin diyerek adimlarimizi salona yonelttik. oturdugum koltukta tam dibime oturunca vucudumdaki butun tuylerin diken diken oldugunu hissettim. biraz daha yaklasmaya basladi,
"Minho ne yapiyorsun?"
gozlerini gozlerime dikti. bir sure suratimi inceledikten sonra konustu.
" uzun suredir hayal ettigim seyi "
sasirmaya bile vakit bulamadan dudagimdaki guzel dolgun dudagi hissettim. hafifce oynatiyordu. bende hafifce karsilik verdim. vucudumun suan cayir cayir yandigina sahit oluyordum.
peki itiraf etmeliyim, hayatimin en guzel dakikalarini yasiyordum.
♡☆♡
selam.. cok mu beklettim? ozur dilerim 🥺
oy vermeyi unutmayin bebeklerim 💘💞
ŞİMDİ OKUDUĞUN
daily 1234 | minsung
Fanfictionminho: günlüğünün sifresi neden bu kadar kolay ?? jisung: günlüğümü hemen getir ve bana geri ver.
