Sen Yokluğunla Bitebiliyorsun Satırlarda Ne de Ben Kalemime Artık Yazma Diyebiliyorum...
Düştüğü Satırlardan Devam Ediyor Acı Düş'üm...
Gidenlere Rağmen Kalanla Devam Ediyor...
Adım Atsam Kendimden Düşecek Kadar Yorgunum...
Bitmedi, Bitmeyecek Sana Yazışlarım Sana Seslenişlerim...
Yoklukların İçinde Var Olmaya Çalışan Yorgun Yüreğim Sana Son Noktayı Koyamıyor...
Bitmiyorsun Bende...
Susmanın En Koyusunu Denedim Sana...
Kelimelerimi İçime Yazdım ve Sonra Konuştum Sayfalarca...
Ne Zaman Susarsın Yürek Kalemimde?
Daha Kaç Gün, Kaç Ay, Kaç Yıl Eklemeliyim Bu Acılarımın Üstüne?
Yürek Kalemi Senden Başka Kimseyi Yazmıyor, Yazamıyor Sevgili...
Ama Vakit Susma Vaktidir Nasıl Susacağımı Bilemesem de!
Hani Derdim Ya; Yazdıklarımı Sen Anla Diye, Şimdi Yazamadıklarımı, Sustuklarımın Ardındakileri de Sen Anla...!
Benden Bir Son Bekleme Sevgili!
Ve Sakın İnanma Kalemimden Yazılan Hiçbir Son'a...
Unutma!
Ben Yaşadıkça Sen Hep İçime Yazılacaksın, Hep İçimde Yazılacaksın...
Sonsuza Dek Seni, Sadece Seni Yazacak Yürek Kalemim...!
Biliyorum Bitmeyeceksin...
Biliyorum Yüreğimden Hiç Gitmeyeceksin...
Ben Bu Aşk'ın Son Noktasını Koyamıyorum Sevgili...
Hadi Artık Susması İçin Sen Kır Yürek Kalemimi...!
Yazarak Yaşayan Birini Susmalara Mahküm Edip Öldürüyorsun Sen....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
1 bölüm
PoetryBazen ne kadar aşikar hüzünlenirim... Her açılan yarama kadar görünür hüzünlerim.... Dayanılmaz sızılarım... Çıplak hayallerim hep yarım... Hiç sahibi olmadı sevdalarımın... Hiç kimsesi olmadı yalnızlığımın... Her döküntüsü yapraklarımın.... Bir yar...
