1 bölüm

Bazen ne kadar aşikar

Bazen ne kadar aşikar hüzünlenirim...
Her açılan yarama kadar görünür hüzünlerim....
Dayanılmaz sızılarım...
Çıplak hayallerim hep yarım...
Hiç sahibi olmadı sevdalarımın...
Hiç kimsesi olmadı yalnızlığımın...
Her döküntüsü yapraklarımın....
Bir yarasıdır vedalarımın...
İncecik yürek bağlarımın kopmaması içindir çırpınışlarım...
Ama ne çare kaçınılmaz ayrılığım...
Hüzün dolu bulutlarım...
Hiç durmadan yağar yağmurlarım...
Dibi yok uçurumlarımın...
Hep dallarım kesildi hep yarı yolda kaldım....
Tutunamadım....
Zaten tutmakta istemedi yüreğimle sarıldığım...
Bırakmadı acı peşimi...
Ne kadar istemesemde hep onunla karşılaştım...
Yüreğim bir çöl....
Yeşermedi hiç bahçem bağım...
Zaten tohumlarımda kimsesiz...onlara su damlatan olmadı
Tek damlayan gözyaşlarım....
Sonuna kadar gittiğim bu sevdanın dibi yok...
Karanlıklara gömüldüm...
Hiç bir ışığım aydınlatmadı o karanlıkları...
Yıldızlarım sönüktü...
Ay hiç parlamadı denizimin üzerinde...
Güneşim hiç doğmadı üzerime...
Bulutlarım vardı simsiyah...
Rüzgarlarım vardı sert....
Yangınlarım vardı yanıyordum kendi ateşimde...
Çarelerim tükenmiş...umutlarım yeşermeden bitmiş..
Sevdam içine düştüğüm ateşimmiş...
Çıkamadım ızdıraplarımın içinden herşey yalan bir düşmüş...
Sevdam uçurumlarımın içine gömülmüş...
Vedalar kaçınılmaz....
Sararan yapraklar kaçınılmaz....veda zamanının en güzel habercisi bu nahoş sararan yapraklar....
Bir daldan kopan iki sarı yaprak gibi...
askım ve ben ayrı rüzgarlara kapıldık...
Artık kalan son şey bu sevdadan ayrılık...