Miya || Liskook

2

"kabullenemiyorsun."

_

"Jungkook?" Giyinme odasında duştan yeni çıkmış olan bornozlu Jungkook'a baktım. Seslenişim ile bana doğru döndü. Şaşkınca baktı. Yanına adımladım yavaşça. "Efendim güzelim?" Dedi bana bakıp.yanina vardığımda yüzüne baktım. "Şeyy ben o aramadan sonra korktum da sen giyinirken yanında kalsam, giyinirken arkamı dönerim, dururum burada uslu uslu."

Bu dediklerine gülümsemişti. Ardından kollarını belime sarmıştı. "Tabii durabilirsin. İstersen arkanı dönme yani sorun yok." Diyince utanıp direk arkamı döndüm. Bir süre geçti ardından, giyinmiştir diye düşündüm. Döndüm arkamı. Giyinmiş evet ama altını giyinmiş. Alışkındım zaten. O yüzden pek tepki vermedim.

"Hadi aşağıya inelim de dondurma yiyelim." Dedim onun elini tutup çekistirirken. Beni kendine çekip durdurunca şaşırmıştım. "Lisa, yiyelim de  hafif grip gibisin zaten. Şortla geziyorsun birde evde. Ayrıca sen direk boğazlarını üşütüyorsun ve sen böyle dondurmanın ayarını biraz fazla kaçırıyorsun ve sonraki gün direk hasta oluyorsun." Dudaklarımı büzüp ona bakmıştım. "Lütfennnn, dondurma yiyelim." Bir süre sonra dayanamayıp beni onaylayınca sevinçle aşağıya inmiştim. Buzluğu açıp iki tane dondurma çıkarmış ve birini ona uzatmıştım. Elimden alıp dondurmasını açmaya başlamıştı. Bende açıp çöpünü çöpe attım ve koltuğa oturdum. Jungkook'ta yanıma gelip oturmuştu. "Sen hele bir hasta ol ben sana demiştim diycem." Omuz silkmiş ve dondurmamı yemeğe devam etmiştim.

Ondan biraz uzaklaşıp oturmaya devam ettim. Kendime engel olmam gerekti. Onun yanında duramazdım. Gülen yüzü düşmüştü. Yaptığım bu hareketten sonra dondurmasını yemek yerine ayağa kalkmış, ardından çöpe atıp bana bakmıştı. Ben ise başımı eğip önüme döndüm. O ise kimsenin duymayacağını sandığı ses tonu ile konuşmuştu. "Keşke şöyle anlarımızı bir kez olsun bozmasan Lalisa." Demişti. Sesinde olan o kırgınlığı hissetmiştim. Ardından arkamdan gelen ayak sesleri ile arkama bakmıştım. Yukarı odaya çıkmıştı. Cidden kalbini kırmıştım.

'''

"Lisa, aç ağzını hadi." Bana kaşıkla uzattığı çorbayı reddetmiştim. Evet, hasta olmuştum. O kadarda ciddi değildi aslında. Demişti cidden. "Aç hadi, ilacını içmem için bu çorbayıda içmen lazım." Öksürerek ona doğru döndüm. Ağzımı yavaşça açınca kaşığı ağzıma yavaşça yaklaştırıp içmemi sağlamıştı. Çorbanın tadı cidden güzeldi. Bu yüzden tekrar bir kaşık istediğimi belli edercesine ağzımı açtım. Gülümseyip bir kaşık daha verdi.

Çorbadan biraz daha içince yetti. Ardından ilacı verdi. İlacı da içince biraz uzandım. Düşündüm sadece. Niye bir anda ona sıcak hissetmeye başlamıştım? Yıllardır nefretimi kustuğum adama karşı olan nefretim bir anda değişmişti? Düşünceler beynimi yiyordu.

Ona karşı ısınmış olmanın ne demek olduğunu bilmiyorsun Lalisa.

Soğuk yapmak istiyorum yapamıyorum. Kaçmak istiyorum, kaçamıyorum. Neden yapamıyorum? Eskisi gibi neden olamıyorum? Neden ona bağlı bir şekilde duruyorum ki? Sanki mutlu hissediyorum. Evet öyle ama onunlayken mutlu hissediyorum. Ne değiştiğini bilmiyorum.

"Lisa." Döndüm yanıma ve bana seslenen adama baktım. Çok çekici geliyordu. Neden? Nefretimi kustuğum bu adama karşı içimde ne değişmişti? "Üstünü çıkar daha ince biseyler giydiricem. Fazla biseyim yok diyorsun havale geçiriceksin. Üstündekinin kalınlığına bak." Duyduklarımla gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. İlk defe sütyenle görmeyecekti beni ama iste.. utanıyordum. Yavaşça üstümü çıkardım. Dudaklarını ısırıp beni süzdü.

"Ben, ben hemen bişey alıp geliyorum." Eli ayağı birbirine dolanmış gibi kalktı gitti. Hızlıca bir t-shirt alıp gelmişti. Yutkunup bana yaklaştı ve üzerime geçirdi. Gözlerimi yere indirmiştim. Utanç vericiydi. Cidden, cidden öyleydi. Cenemden tutup ona bakmamı sağladı. 5 senedir nefretle büyüttüğüm adam benimle ilgileniyordu ve ben sakin kalabiliyordum. Engelleyemiyordum. Evet, istemiyordum. Fakat engelleyemiyordumda. Neler oluyordu bana?