Engraved In His Parameter (Specialization Series 10)

Chapter 2: Sitting Arrangement

I thought we're heading home but the car drifted towards the opposite direction. Means we're heading further. I tore my gaze off the billboards, they're fading in my sight as we drove further. I prodded my lips and looked at my brother in the driver's seat. He's seriously driving, his left elbow is resting in the open window where wind blew in to dance his hair. His sideview profile gave him off, he really is a Sariego heir.

"Kuya?"

"Hmm?" He glanced at me.

"I'm sorry, I ruined your outing. Sana hindi na ako sumama."

Kumunot ang nuo niya at dinilaan niya ang labi.

"Ruined what? It's alright, that was nothing. Melly is really a freak and I don't want anyone like her around my baby girl."

Gumuhit ang matamis na ngiti sa labi ko, akala ko galit siya at nagtatampo. Inaliw ko ang sarili sa paglalaro ng mobile games sa cellphone niya hanggang huminto kami sa labas ng isang Café. Sinilip ko ang paligid at namangha nang makakita ng dagat. Malapit kami sa dalampasigan at maraming naliligong torista. Mayroong naka-bikini lang at naglalaro ng volleyball.

The setting sun radiates a bright ember to the sea and white sands. The cold and salty wind clung in my face when I jerk my head out of the window. It's so serene.

Lumabas kami ng kotse at pumasok sa Café na may disenyong alon at barko sa pader. Maluwag ang loob ng Café, tanaw sa bintana ang magandang tanawin sa labas at gawa sa kahoy ang mga lamesa't upuan. Buhangin din ang sahig.

"Find a table, I'll order for us," my brother halted me with his instruction.

Sinunod ko siya at agad lumapit sa mesa malapit sa bintana. Umupo ako at tumanaw sa labas, sobrang ganda talaga rito. Tahimik akong naghintay at kinuhanan ng picture ang ibang parte ng Café nang biglang may dumaan na lalaki. Nahagip siya ng camera, dalawang beses siyang nakunan dahil lumingon siya sa'kin. Nanlaki ang mga mata ko at agad kong binaba ang cellphone. Nagkatinginan kami at kinabahan ako na baka nainis siya, kasi naman ang lamig ng titig niya.

He radiates a boyish aura because of his piercing eyes and knotted thick eyebrows. Plus that he's wearing all black clothes and a black back pack is hanging in his right shoulder. I gulped, his gaze feels so intense and heavy that my nerves slightly trembled. Or was it just my imagination and overreaction?

"I'm sorry, I'm sorry!"

Hingi ko ng tawad at yumuko ng ilang ulit. Nakagawian ko ng gawin 'yon kapag humihingi ng tawad kahit na wala naman sa tradisyon ng pamilya namin 'yon. Pakiramdam ko kasi mas sincere ako kapag may kasamang pagyuko.

"I was just taking pictures, hindi ko po sinasadya."

Pinisil ko ang kamay nang hindi siya gumalaw sa kinatatayuan at tinitigan lang ako. I felt my cheeks warmed under his intense gaze, his brows slightly raised and he looked at my phone. Oh, I forgot, he must be wondering why I wasn't deleting his pictures yet.

"I'll delete them, mister. Right away," sabi ko at tinignan ang cellphone.

Hindi pa nae-exit ang camera kaya ni-delete ko agad ang dalawang kuha at hinarap sa kaniya ang cellphone ko, kinakagat ang labi sa hiya. Bakit ako pa ang nahihiya e hindi ko naman sinasadya? Bahala na nga.

But he didn't even glance at my phone and just stared at me, I hid a frown. Why is he staring? Hindi siya nagsalita at marahang nagpakawala ng buntong-hininga. Nag-iwas siya at pinalibot ang paningin sa kabuuan ng Café. May tinanguan siyang lalaki sa kabilang mesa at bago lumapit do'n ay mabilis niya akong sinipat. Ngumuso ako, wala man lang siyang sinabi.

"Oh, bakit nakatayo ka?"

Napakurap ako nang marinig ang boses ni kuya, saka ko lang na-realize na nakatayo pala ako. Ngumiti lang ako at umupo ulit, nilapag niya ang order sa mesa at binalik ang malaking tray sa counter. Habang kumakain ay napapatingin ako sa kabilang mesa, parang kusang hinahanap ng mga mata ko ang lalaki kanina.