The Vampire Sex Slave

PROLOGUE

Warning:Matured Content

“Ugh Your Majesty,m-more p-lease!" Isang malakas na daing ang lumabas sa bibig ng isang dalagitang katalik ng kanilang hari.

"You're to loud."naiiritang saad ng hari at mabilis na tinakpan ang bibig kung saan nag mumula ang ingay na kinakairita n'ya.

Hindi pa nasyahan ang hari sa kan'yang ginagawa at binilisan pa n'ya ang paglabas masok n'ya sa kalooban nito.

Hindi n'ya maramdaman man lang ang kakuntentohan sa ginagawa.Hindi n'ya rin mahanap ang sarap na nais n'yang maramdaman sa mga oras na yun.

Hinugot n'ya ang kan'yang ari at galit itong pinadapa sa kama,hindi n'ya pa rin tinatanggal ang kamay sa bibig nito at lalo pa yung hinigpitan sa paaraang hindi na ito makahinga at walang awa n'yang ipinasok ang ari sa pwerta ng dalaga.

Hanggang sa may naramdaman siyang tubig sa kamay n'yang nakatakip sa bibig, ngunit parang wala itong pake at pinagpatuloy lamang ang kan'yang ginagawa.

Naramdaman na rin n'ya ang pagpupumiglas nito sa kan'yang pagkakadag-an.

Sa  sobrang inis na nararamdaman ay itinigil n'ya ang ginagawa at umalis sa pagkakadag-an dito at walang pasabing sabing kinuha ang puso nito.

Unti-unting naging abo ang dalagitang nakahiga sa kama na walang kahit anong kasuotan.Walang mababakas na emosyon ang lalaking nasa harapan nito at mariing hinahawakan ang puso ng dalagitang kan'yang katalik kanina.Unti-unti ding naging abo ang pusong hawak n'ya.

Mabilis n'yang kinuha ang damit n'yang nakakalat sa sahig.Naglakad ito palabas ng kwartong iyon na para bang walang nangyari.

Sa paglabas n'ya sa silid ay bumungad kaagad  ang mga naninilbihan sa kan'ya na nakayuko.

Tumigil sya sa harap ng isang taga pagsilbi at walang emosyong humarap dito.

"Where's Jaxon?"walang mababakas na kahit ano sa sinabi nito kundi kaseryosohan lang.

Nanginginig na sumagot ang taga pagsilbi sa kanya."Your Majesty.,hindi pa po nakakabalik si Sir Jaxon mula sa mundo ng mga mortal."bakas sa boses n'ya ang takot.

Unti-unting kumunot ang kan'yang noo dahil sa hindi nagustuhan ang narinig sa taga pagsilbi.

Wala pang isang segundo ng biglang may tumalsik na pulang likido sa sahig,dingding at sa kan'yang kasuotan na nang galing sa inosenteng katawan nang naninilbihang bampira.

Sabay sabay na narinig sa palsiyong iyon ang pagsinghap ng iba pang maninilbihang nakakita sa ginawa ng Hari.Ramdam mo ang takot ng bawat isa ng lumapag sa kanilang harapan ang ulo ng inosenteng maninilbihan.

Walang pakialam ang Hari na umalis doon kahit ang kasuotan nito ay napupuno ng dugo nagpatuloy lang ito sa paglalakad papunta sa kanyang opisina.

Pagkapasok na pasok ay tamad n'yang ibinaksak ang sarili n'ya sa upuan at tumingala para huminga nang malalim.

Maririnig mo lang sa apat na sulok ng opisina ang malalalim na paghinga ng Hari at ang tunog ng lumang orasan na nakadikit sa dingding.

Makikita mo rin sa mga mata ng Hari ang panghihina marahil sa ilang araw na itong walang naiinom na dugo sapagkat isinusuka lang ng kan'yang katawan ang lumalapat na dugo sa kan'yang lalamuna,kahit ang dugo ng isang malakas na bampira  ay hindi rin tinatanggap.Hinahanap na ng kanyang katawan ang dugo ng dalagitang nakatakda sa kan'ya.

Wala sa wisyo n'yang kinuha ang telepono sa kan'yang lamesa at tinawagan ang taong inutusan n'ya para hanapin ang dalagita sa mundo ng mga mortal.

Nakakailang ring palang ng may sumagot sa kabilang linya.Wala s'yang sinayang na oras para tanungin ito.

“Did you find her?”malamig pa sa nyebe ang kan'yang boses na kung may makakarinig sa kan'ya ay mahihimatay sa takot.

“Not yet,Your Majesty.”magalang na sagot ng taong nasa kabilang linya.

Humigpit ang pagkakahawak n'ya sa telepono at ang pagkuyom ng palad nitong nakapahinga lang sa itaas ng lamesa.

“I give you 5 days if you're not find her,face your death.I'm fvcking serious Jaxon.”hindi na n'ya hinintay pang sumagot ito basta na lang n'yang hinagis ang telepono sa dingding na lumikha ng malakas na tunog.

‘It's been 20th years when you are born and it's too long for me to waited for you.It's time to take your freedom and to be with me forever.’