BAŞ BELASI.

Bölüm 2

 

Ağlayarak çıkıyordum o lanet olası yemekhaneden. Rezil olmuştum. Her zamanki gibi... Her zaman dışlanılan pislik fakir kız olmaktan bıktım. Bunları düşünerek yürüyordum. Sert bir yere çarptığımda kafamı kaldırdığım gibi onu gördüm...

Gözlerinin içine baktıgımda ona aşık oldugumu bir kez daha anladım. Ama o bilmiyordu. En kötüsüde buydu. Uzaktan sevmek...

'' Çok özür dilerim,gerçekten çok özür dilerim.''

''Önemli değil, dalgın gözüküyosun.''

'' Ev-evet.''

'' Bu arada benim adım Bartu. ''

'' Benim adımda Azra'' dediğimde tokalaştık ve elini tuttugumda içimde bi hareketlenme hissettim. Kalibimin çarpıntısını rahatca hissedebiliyordum.Okadar yumusak elleri vardıkı bırakmayı hiç istemedim.

'' Benim şimdi gitmem gerekiyor. Tanıştığıma memnun oldum.Görüşürüz'' dedi ve gitti. İçimden İnşallah dedim ve iç geçirdim.

Daha sonra en yakın arkadasım Irmak' ın sesini duydum.

'' Azraaa''  

'' Efendım ''

'' Görüyorum ki sevgili yapmıssın ve bundan haberim yok. '' 

'' Sacmala yeni tanıstık. Ve sana önceden de soyledıgım gıbı sevdiğim çocuk.'' 

'' Şaka yapıyorum zaten. Sen neden bu kadar dalgınsın? '' 

'' Onur. Yemekhanede benımle dalga gectı. Herkese rezil oldum. Herkesin benimle dalga gecmesinden çok bunaldım.'' 

'' Ben hep yanındayım. '' dedi ve bana sarıldı. Gerçekten ırmağı çok sevıyordum. O bana arkadaştan da öteydi.