You Are Annoying

18

10 Δεκεμβρίου

ΤΑ ΔΎΟ κορίτσια εισχώρησαν γοργά στο κτήριο, αφού μοιράζονταν μαζί την ίδια ομπρέλα. Η καφετέρια "la vie", τις υποδέχτηκε με ένα γνώριμο αίσθημα ζεστασιάς.

Αφού χαιρέτησαν μία παρέα τεσσάρων ατόμων που ήξεραν από το λύκειο, κάθισαν σε έναν από τους καναπέδες.

[au note: αν έχεις διαβάσει το I love you , you see what I did there :,) ]

Η Φαίδρα θεωρούσε υπέροχο αυτόν τον καιρό. Σταγόνες έπεφταν στο τζάμι που βρισκόταν ακριβώς δίπλα της. Οι μόνοι θόρυβοι που μπορούσε να ακούσει ήταν αυτοί της βροχής που ακουμπούσε με δύναμη το πεζοδρόμιο, οι συνομιλίες των ανθρώπων γύρω και ο ήχος που έβγαζε το πληκτρολόγιο της Ναταλίας κάθε φορά που το πατούσε.

"Γιατί δε μου ζητάει επιτέλους να βγούμε ραντεβού;", αναστέναξε η Ναταλία ενώ έγραφε κάτι στο κινητό της.

"Γιατί δε σε αντέχει"

"Φαιδ , άι στο διάολο. Με πολύ αγάπη πάντα"

Η Φαίδρα της χάρισε ένα πονηρό χαμόγελο και έριξε τα μάτια της προς τον δρόμο. Οχήματα γεμάτα με ανθρώπους διεσχιζαν το κεντρικό σημείο της πόλης με μόνο σκοπό να φτάσουν στον προορισμό τους. Μικρά ρυάκια είχαν σχηματιστεί στις άκρες , παρασύροντας μερικά φυτά λες και ήταν χάρτινα.

Κούνησε νευρικά το δεξί της πόδι. Είχαν ήδη βρεθεί άλλες δύο φορές , όμως συνέχισε να παραμένει αγχωμένη. Εξάλλου έτρεφε συναισθήματα για αυτόν , δε μπορούσε να προσποιηθεί πως δε τρέχει τίποτα.

Οι σκέψεις της διακόπηκαν όταν μια γνωστή φυσιογνωμία την πλησίασε από την έξω πλευρά. Ο Χάρης έκλεισε την μαύρη στο χρώμα ομπρέλα του και χτύπησε όσο πιο απαλά μπορούσε το τζάμι μπροστά του. Αν δεν υπήρχε αυτό το γυαλί, το κορίτσι ήταν σίγουρο πως θα μπορούσε να νιώσει την ανάσα του.

Ένα αμυδρό χαμόγελο έκανε εμφάνιση στο πρόσωπο της. Έφερε το χέρι της μπροστά και του έκανε νόημα να μπει μέσα.

Η μέρα ήταν Παρασκευή και ο Χάρης θα κοιμόταν στην ξαδέρφη του για τις επόμενες δύο μέρες, οπότε της δινόταν η ευκαιρία να περάσει περισσότερο χρόνο μαζί του.

Παρατήρησε τα ρούχα που φορούσε. Συγκεκριμένα, το ντύσιμο του ήταν ένα άσπρο ζιβάγκο από πάνω και από κάτω ένα μαύρο παντελόνι. Το σύνολο είχε τελειοποιηθεί με το καφέ παλτό του.