မရှိမကောင်း ရှိမကောင်း

126 30 34

by Aeri_Pinky

by Aeri_Pinky

<<Unicode >>

အချစ် နဲ့ အရှုပ်ထုပ်

"ဟန်ဘင်းလား ကြင်ဖက်သွားတွေ့တယ်လေ "

ကုန်းကျွင့်ရဲ့ စကားဟာ ယွန်းယောင်းကို နာကျင်စေသည်
နာကျင်တာထက် ဒေါသထွက်တာ ပို၍ဆိုးသည်
အဲ့မိန်းကလေး ကို သတ်ပစ်မှာ

ကုန်းကျွင့်စကားအဆုံး အိမ်ထဲကနေ ဒေါသတကြီးထွက်သွားသော ယွန်းယောင်းပါလေ ကုန်းကျွင့်ကတော့ ကြိတ်ပြုံးကြီး ပြုံးလို့နေတာပေါ့

"ယွန်းယောင်းပါလားး companyကို ဘာလာလုပ်တာလည်းး Boss ကိုလာတွေ့တာလား "

"ခင်ဗျားရဲ့ boss ဘယ်သွားလည်းး "

"ဘယ်မှမသွားပါဘူး ရုံးခန်းထဲမှာ ဧည့်သည်ရောက်နေလို့ စကားပြောနေတယ် "

ယွန်းယောင်းက ရုံးခန်းဆီသွားဖို့ပြင်နေတာကြောင့် ဟန်ဘင်းရဲ့အတွင်းရေးမှူး ဟာ ယွန်းယောင်းရဲ့လက်ကို ဆွဲကာ အမြန်တားလိုက်ရသည်

" အလုပ်ကိစ္စ ဆွေးနွေးနေတာ ဒီမှာ ခဏထိုင်စောင့်လိုက်ပါလားး "

ယွန်းယောင်းရဲ့မျက်စောင်းဟာ သူ့ထံကျရောက်လာတာမို့ အတွင်းရေးမှူးကအနည်းငယ် လန့်သွားသည် ထိုဂျစ်တူးအကြောင်းသူသိသည်လေ Bossတောင်မနိုင်တာ သူဆို ပိုဆိုးမည်

"အလုပ်ကိစ္စဟုတ်လား ခင်ဗျားbossဘက်က ကာပြောမနေနဲ့ ကြင်ဖက်တွေ့နေတာ ကျွန်တော်မသိဘူးများ ထင်နေလား လွှတ်!! "

" မဟုတ်တာ ယွန်းယောင်းအထင်လွဲ အားး!!! "

မဟုတ်ကြောင်းရှင်းပြနေတုန်းမှာ တင် သူ့လက်အား ကိုက်ချလိုက်သော ယွန်းးယောင်းး သူနာသွားတာမို့ ယွန်းယောင်းလက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်မိသည်

ယွန်းယောင်းကတော့ ရုံးခန်းသို့ ဦးတည်လျှက်
ရုံးခန်းထဲ၀င်လိုက်တာနဲ့ မြင်လိုက်ရတာက ဒေါသထွက်စရာ

ဟန်ဘင်းးနှုတ်ခမ်းအား ထိုမိန်းမက တစ်သျှူးဖြင့်သုတ်ပေးနေလေရဲ့ သူတို့ရဲ့မျက်နှာဟာလည်းး ထိကပ်လုနီးပါး

" ဒါ ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေကြတာလည်းး "

ယွန်းယောင်းအသံကြားတော့မှ ဟန်ဘင်းက ထိုမိန်းကလေးရဲ့လက်ကို ရှောင်ကာမျက်နှာချင်း နီးကပ်နေရာမှလည်း ခွာပစ်လိုက်သည်