ျပင္လို႔မရတဲ႔အမွား

ျပင္လို႔မရတဲ႔အမွား(3)

Zwagyi
က်ြန္ေတာ႔္စိတ္ကိုျပင္ဆင္ဖို႔နိုင္ငံျခားကိုထြက္သြားတာအခုဆို2နွစ္ေတာင္ရိွျပီ။ေနာက္ဆံုးေတာ႔အမိျမန္မာျပည္ကိုျပန္လာနိုင္ျပီေပါ႔။က်ြန္ေတာ္အခုဆိုအရမ္းေအာင္ျမင္ေနတဲ႔စီးပြားေရးလုပ္ငန္းလုပ္ငနး္ရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီေလ။စိတ္သစ္ကိုယ္သစ္ျဖစ္ေနေပမဲ႔အတိတ္ကျဖစ္ရပ္ေလးကိုေတာ႔မွတ္မိေနဆဲပါပဲ။

"ကေလးရယ္မင္းအခုဘယ္ေရာက္ေနလဲကြယ္။မင္းေလးကိုျပန္ေတြ႔ခ်င္မိတယ္။ကိုယ္မင္းကိုမေတြ႔ေတြ႔ေအာင္ရွာမွာမို႔မင္းေလးေစာင္႔ေနေပးပါကြာ။မင္းေရွ႔မွာမိန္ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔ေသမလို႔ို႔ေျပာလိုက္မိတယ္။အဲ႔တုန္းကကိုယ္႔ကိုေပ်ာ႔ညံ႔တယ္လို႔မင္းေလးထင္သြားလားကေလးရယ္။ကိုယ္မင္းကိုစေတြ႔ေတာ႔မင္းပံုစံေလးကိုကိုယ္ေတာင္မသိလိုက္ဘဲကိုယ္နွလံုးသားမွာေနရာယူထားတယ္ေလ။ကိုယ္လည္းေနာက္ပိုင္းမွမင္းေလးကိုေမ႔မရတာသိသြားတယ္ေလ။ဒါေပမဲ႔ကိုယ္အရမ္းေနာက္က်သြားျပီလားကေလးရယ္။"ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္"ဆိုတဲ႔စကားေလးေတာ႔ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။

"ဆရာအိမ္ေရာက္ျပီ။"

အေတြးလြန္ေနတာနဲ႔အိမ္ေရာက္ေနတာေတာင္မသိလိုက္မိဘူး။သီဟအသံၾကားမွသာအေတြးကမာၻထဲကထြက္နိုင္ေတာ႔တယ္။

"ေအး...ေၾသာ္ဒါနဲ႔ခဏေနကုမၸဏီသြားဖို႔ရိွတယ္။ကားအဆင္သင္႔ျပင္ထားလိုက္။"

"Bossမနားေတာ႔ဘူးလား။"

"မနားေတာ႔ဘူး။ဒီေန႔ကုမၸဏီမွာအင္တာဗ်ဴးေျဖမဲ႔လူေတြရိွတယ္။ကုမၸဏီကလူေတြတစ္ေယာက္မွအသံုးမက်ဘူး။မနွစ္ကခန္႔တဲ႔လူေတြတစ္ေယာက္မွမဆြံဘူးလို႔ငါသတင္းေတြၾကားေနရတယ္။ဒါေၾကာင္႔မို႔ငါကိုယ္တိုင္စစ္ေဆးမလို႔။မင္းအဆင္သင႔္႔ျပင္ထားလိုက္။ငါခဏေနဆင္းလာခဲ႔မယ္။

"ဟုတ္ကဲ႔boss"

သီဟတစ္ေယာက္သူbossကိုၾကည္႔ရင္းျဖင္႔သာေခါင္းခါမိေတာ႔တယ္။

"Bossရယ္bossအထးီက်န္တာေတြေပ်ာက္ဖို႔အဲ႔ဒီလိုပဲအလုပ္ထဲေခါင္းနွစ္ထားေတာ႔မလုိ႔လား။Bossပံုစံကခက္ထန္တဲ႔ပံုေပါက္ေနေပမဲ႔bossအေၾကာင္းကိုသိတဲ႔က်ြန္ေတာ္ကေတာ႔bossကိုအရမ္းသနားတာပဲ။Bossအရမ္းအထီးက်န္ေနမွာပဲေနာ္။"