Şimdi şehrin ışıkları çarpıyor yüzüme
Geçip giden hayatlarımız gibi
Yol boyunca uzayıp gidiyor
Yalnızmışız gibi sanki
Hız meraklısı bir çocuk
Yanında da küçük bir kız
Bu an hiç bitmeyecekmiş gibi
Ya da yitip gitmesi gibi bir şeylerin
Yanlış bir şeyler mi var benim göremediğim
Şehirlerin ya da ışıkların göremediği
Peki ne zaman bu kadar yalnızlaşmaya başladık
Aslına bakarsan kalabalık olmuş muyduk hiç
Nefes alamamaya başladığım zamanı hatırlamıyorum
Ama sanki bir süredir nefes alamıyorum
Düzensiz bir birkaç notanın biraraya gelmesi gibi
Ve birkaç cümleden bozma yarım bir şiir gibi olabildiğince eksik geliyor herşey
