Prologue

0 1 0
                                    


Keith POV
...

how will you be able to conquer pain?
pano nga ba matatapos ang sakit kung patuloy kang naninirahan sa isang bahay kasama ang mga taong nagdudulot sayo ng labis na sakit?

ako si Elishia Keith Guerrero anak ng isa sa pinaka mayaman na business man sa pilipinas. Meaning nasa impyerno ang buhay ko haha.

“ you think you're good enough just because you got some medals in school?!” here we go again, ano ba bago? I'm an honor student, with high honor to be exact. Pero malas ata ako, second parin ako eh, bat kasi ang talino ni Zairu?

“ For god damn sake Elishia! Kelan ka ba magiging una sa lahat?! Kung sa paaralan palang pangalawa ka lang pano na sa mundo ng negosyo ha?!”
I can't say a single word, I have no rights, I have no power. Oras na depensahan ko sarili ko bugbug aabutin ko.

lagi naman ganun diba? kahit na anong gawin nating mga anak, Kung makitid utak ng magulang natin, tayo lagi yung mali. Sumagot ka masamang anak kana, Bumagsak ka pabaya at bobo kana. Kelan ba ako naging sapat na anak? Kung tutuusin kayang kaya ko umalis sa bahay na ito, but I choose not to. Kasi saan ako pupunta? meron bang Iba? Wala.

pinutol ko lahat ng ugnayan ko sa mga kaibigan ko, Kasi alam ko na oras na malaman ng tatay ko na meron parin kaming koneksyon maapektuhan negosyo ng mga kaibigan ko. My dad may look like an angel to other negotiator, charities and even church's. But he's a real living evil monster, he can ruin your life in instance. Kapag para kang langaw na aaligid-aligid at nagdudulot ng Ingay sa kanya, he would smash you with no hesitation. He wanted everythings to be perfect. Hindi nga ako magtataka kung tingin niya sakin isang tuta o robot. Bawat galaw ay kontrolado tsk.

“until when?” paulit ulit ko nalang na tanong ito sa aking ina

“until you become the best, the most, and until you become in the top”
I've got no one here inside this house, even my mom and my grandma

“ba't kasi di niyo ako pinanganak na perpekto?” Wala sa kontrol kong sambit, Basta ang alam ko galit ang nasa loob ko

*slap*

“where did you learned that?! school or streets?! pinag aaral kaba namin para matuto ng ganyan?!”

instead of shouting it all to her face, I decided to leave the living room. Nasa kwarto ako ngayon nakatunganga sa kisame. Ewan ko ba, pagod na pagod na ako sa ganitong set up ng buhay, by the way I'm 18 years old if curious lang naman kayo.

nakaligo at nakabihis na ako ng tumunog selpon ko.('hey! so kelan mo ba kami ulit papansinin ha?!' from unkown)

jezz kelan ba toh matututo sumuko?
I've been avoiding them for seven months. It's unknown pero kilala ko na kung sino toh, I deleted their numbers and never save again all the new numbers that they're using to contact me. I just don't want them to suffer.

if it means of hurting myself just to save them why not?! they're my bestfriends since kinder so I'm not gonna let them get hurt by my dad, never.










A/N: sorry for short update, I promise I'll work hard to make every update longer:)

WHEN MY HEAD IS UNDERWATERWhere stories live. Discover now