Hala şoktaydım.Kahveyi çöpe attığım gibi yukarı eşyalarımı toplamaya çıktım.Balıkesir denize yakın olduğu için tehlikelerin arttığını düşünürken sınıftaydım.Samet,Aleyna,Yiğit ve Kerem de eşyalarını toplamış çıkıyordu.Korkuyla hızlı şekilde hazırlandık.Okulun çıkışına gelince Yiğit ve Aleyna ilk yardım malzemelerinden almaya başladılar.Bunların bu şekilde işe yarayacağını düşünmemiştim.Ben de Bedirhan ile birlikte kantine inip deprem anında ihtiyacımız olucak malzemeleri çantamıza doldurduk.Kantinci Adam ile birlikte arabaya yöneldik, amacımız en yakın zamanda herkesi güvenli bir yerde toplamaktı.İlk defa böyle hissediyordum.Ölüm korkusu sarmıştı içimi.Arabaya bindiğimiz de Furkan aklıma gelmişti.Yukarıdaydı ve hala inmemişti.Hemen telefona sarıldım.Gelen mesajlara aldırmadan Furkan' ın telefon numarasını çevirdim.Hemen aşağı geldi.Yola çıktık.2 saatimiz kalmıştı.Öncelikle yakınlarımıza duyurmaya yola çıktık.Herkesin sırasıyla evine gidiyorduk.Evinde kalmak isteyenleri umutsuzca bırakıyorduk.Sıra bizim mahalleye gelmişti.Furkan evine çıkarken bende Bedirhan ve Aylin ile birlikte bizim evden erzak almaya çıktık.Eve geldiğimde televizyon açıktı.Fakat evde kimse yoktu.Yıkılmıştım.Evde kimsenin olmamasına rağmen balkondan ses geliyordu.Bu bi ses kaydıydı.'Oğlum,bu ses kaydını dinlediğinde biz babanın memleketine doğru yola çıkmış olacağız.Gerekli malzemeleri dolabına bıraktım.Oğlum Allah'a emanet ol.'ses kaydı bitmişti ama ben hala etkisinden çıkamamıştım.Ailem,ilk dostlarım beni kaderime terk etmişti.Gözlerimden istemsiz 2 3 damla yaş aktı.Bedirhan ve Aylin balkonun girişinde beni teselli etmeye çalışıyorlardı.Üzüntü her tarafımı
kaplamıştı.Yavaşça masadan kalktım.Lavaboda ellerimi yıkayıp odama ilerledim.Dolabımı açtığımda dedemden kalma av silahı ve bir sürü paketlenmiş yiyecekler.Av silahını aldım.Çantayı da Bedirhan aldı ve belki de son kez göreceğim evimizi gezdim.İçimde tuhaf bi dram vardı.Kardeşimin yastığını kokladım.Bedirhan zamanımızın azaldığını söyledi.Üzgün şekilde evde ki son malzemeleri topluyordum.Ecza dolabını boşalttım.Alet çantasından el fenerini aldım.Furkan zile bastı.'Ben hazırım acele edin.'dedi.Evden hızlıca çıktık.Aşağı indiğimizde kantinci adam yoktu.Gökyüzüne baktığım da Ay ile Güneş kesişmesi an meselesiydi.İnsanların çoğu şehri terketmişti.Hayalet kasaba gibi olmuştu Balıkesir. İçimi pişmanlık duygusu kemiriyordu.Keşke daha önceden önlem alsaydım,Keşke yapabilecegim bişey olsaydı.Yine dalmıştım.Bu aralar sıkıcı hayatımdan uzaklaşmak için sürekli hayal kuruyor,hayallerdeyken ise de hep dalıyordum.Furkan evinden hepimize telsiz getirdi.Telsiz çok işimize yarayabilirdi fakat bu kardeşinin oyuncak telsiziydi.Bedirhan'Gençler beni aklıma bi fikir geldi fakat acele etmemiz gerek.'dedi.Son bir umutla Bedirhan'ın peşinden gidiyorduk.Bedirhan bizi sehir dışına binalardan uzaklaştırması gerekirken bizi şehrin merkezine götürüyordu.Durakladım ve'Bedirhan nereye gidiyoruz,şehrin merkezi daha tehlikeli değil mi?'dedim.'Balıkesir Atatürk Stadyumu hem merkeze yakın hem de geniş.Ortasına yerleşiriz.'dedi.Aklına bi kez hayran olduğum Bedirhan kendine güveni tamdı.Yine düşüncelere dalıyordum.Hayatım birkaç saatte değişmişti.Geçen akşam sınava çalışırken şimdi yaşam için mücadele ediyordum.Stadyamu gelmiştik.Çok yorulmuştuk.Hemen dinlenmeye başladık.Çimene uzandık.Şaka gibiydi.Ölücekmiydik şimdi? Bitti mi hayat ? Yaşarsam ailemi kayıp mı ettim ?Neden bu kadar düşünüyordum? Babam böyle pasta yapmayı nerden öğrendi? Bunları düşünürken uyuklamaya başladım.
Evet Arkadaşlar Hepinize Teşekkür Ederim Çok Kısa Sürede Çok Okunma Oldu.Gerçekten Çok Mutlu Oldum.:))
