Umarım hikayemi okuyan birileri vardır...
Birçok düşünce içerisinde yaptığı işle çok meşgul olduğunu gördüğüm Tries'in yanına geldim. Çalışmalarımızın fiziksel yönde olmadığını düşündüğünüzü biliyorum. Ama bu doğru değil. Bizi aşk, tutku vb. şeylerle aldattıkları yetmiyormuş gibi, bir de silah, ok gibi şeylerle de başa çıkmamızı istiyorlar. Bir de normal hayatınız hiç normal değilse beyniniz tamamen dolu oluyor. Görevin başarısız olmasın da payınız varsa da okuldaki bi gününüzü Merkez'de aralıksız çalışmakla takas etmek zorunda bırakılıyorsunuz.
Tries patlatmış olduğu kum torbasının farkında olmadan nefretini kusmaya devam ediyordu. Çileden çıkmış haldeydi. Onu bu halde sıkça görmezdim.
"Hey! Tries kes şunu!" dedim endişeli bir şekilde.
Cevap alamayınca yineledim. "Tries, endişelenmeye başlıyorum, artık kes şunu ve neler olduğunu anlat."
"Düzen'den nefret ediyorum!"
Yeni bir Düzen vakası. Şaşırmamam gerekirdi.
"Buna benden daha çok alışmış olduğunu sanıyordum." dedim.
"Öyle zaten! Bana söyledikleri şeyi duysan intihara kadar giderdin."
"Söyleyecek misin artık?"
"Neymiş? Amaç yarışı daha da zorlaştırmakmış. Bu zorlaştırma benim ve ya birkaç kişinin ölümüyle sonuçlanırsa ne olacak? Kura çekmişler Diana. Birkaç kişi bu akşamki eleme görevinde tamamen silahsız olacak. Ben de dahil."
"Sen neden bahsediyorsun Tries? Bu resmen..." Moralini daha fazla bozmamak için sustum.
"Korkma söyle! Cinayet işte, dolaylı yoldan cinayet!"
Öfkesi hala dinmemişti. Onu böyle kontrolsüz görmek beni üzüyordu.
"Karşı çıkanlara da ceza uygulayacaklarmış. Birşey söyle! Daha ne kadar bu olanlarla başa çıkabiliriz ki?" Diye devam etti.
"Bana bak. Oraya silahsız gitmen öleceğin anlamına gelmiyor, anlıyor musun? Sen bir savaşçısın."
"Yapma ya! Silahı olmadığı için korkan bir savaşçı mı olur?"
"Korkunun arkasında her zaman cesaret vardır. Unuttun mu? Bunu bana hep sen söylerdin."
"Umarım öyledir Diana."
Biraz sakinleşmişe benziyordu. Kolundan nazikçe tutup en yakın duvara götürdüm onu. Sırtımızı yasladık.
Onunla Kalpsiz çocuk hakkında konuşmak istiyordum. Gizli bir şey olmazdı aramızda. Ama sanırım şimdi zamanı değildi.
"Şu Kalpsiz çocuk. Adını öğrenebildin mi bari?" Kendi derdini unutmuş gibi sormuştu. Ve sanki ne düşündüğümü biliyormuş gibiydi. Bunu sık sık yaptığı için "farkedilmeyen yetenek"lerinden biri olduğunu düşünmeye başlıyordum. Fazla üstünde durmadım.
"Ha-hayır."
"Nasıl? Ne konuştunuz peki? Göremedin mi yoksa?"
"Hayır, gördüm."
"Neden konuşmayı yeni öğrenmiş taklidi yapıyorsun? Çıldırtma beni ne oldu?"
Onun hakkında konuşmanın çok daha zor olduğunu yeni anlıyordum. Ama Tries bilmeliydi.
"Onu gördüm. Ama görmek istemezdim. Öyle bir bakıyordu ki... Çok.. Çok soğuktu Tries. Hiçbir Kalpsiz'e o kadar yakından bakmamıştım."
"E yani. Fazla bir şey beklemezdim zaten. Kalpsiz sonuçta. Sakın bana çekiciliğinden etkilendim deme."
