3A.M Train

မနက်သုံးနာရီရထား

ထိုကောင်လေးဟာ လက်ထဲမှ ထူးဆန်းသည့်အရာကိုအိတ်ထဲပြန်ထည့်လိုက်ရင်း တစ်ဖက်ခုံမှကြောင်ဝဝကြီးအားလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ကြောင်ကြီးကသတင်းစာကိုသာအာရုံစိုက်နေပုံရသည်။ထိုကောင်လေးက ဂျောင်ဂုဘေးတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

"မင်းကဘယ်သူ..?"

"ဂျောင်ဂုပါခင်ဗျ၊ဂျွန်ဂျောင်ဂု အကိုနဲ့ကျနော်နဲ့ငယ်ငယ်ကသိကြဖူးပါတယ်ခင်ဗျ၊ "

"အင်း..ဟုတ်လား ဟုတ်မှာပါ မင်းကငါ့နာမည်သိနေတာဆိုတော့"

"ဒါ..ဒါပေမဲ့"

"ဒါပေမဲ့ ဘာလဲ ငါကသေပြီးသွားပြီလို့ပြောမလို့လား"

ဂျောင်ဂုကမျက်လုံးအဝိုင်းသားဖြင့်ကြည့်နေမိသည်။ ထယ်ယောင်းကထိုပုံစံအားသဘောကျရယ်လေသည်။

"ဟုတ်တယ် ငါကသေပြီးသွားပြီလေ"

"ဒါဆိုကျနော်ကလဲသေ..သေသွားတာလားဟင်"

"ဟားဟားဟားဟား"

"ဘာ..ဘာဖြစ်လို့လဲခင်ဗျာ?"

"ဟေး ..မင်းအသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ?"

"၁၈နှစ်ပါခင်ဗျ"

"လူပျိုတောင်ဖြစ်နေပြီကို ဘာလို့ကလေးလိုစကားပြောနေတာလဲ ဟားဟားဟား"

​"ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးပြောတာပါခင်ဗျာ"

"ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ ၁၈ဆိုတာသေဖို့အရမ်းငယ်သေးတယ်မလား၊ မသေသင့်သေးပါဘူး"

"ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့"

"မင်းမသေသေးပါဘူး၊ စာရင်းထဲလဲနာမည်မပါဘူး လက်မှတ်လဲမရခဲ့ဘူးမဟုတ်လား"

"ဟုတ်ကဲ့"

"ဒါနဲ့ မင်းကဘယ်လိုလုပ်ရထားကိုမြင်ရတာလဲ?"

"လိပ်ပြာလေးတွေနောက်လိုက်ခဲ့တာပါ"

"ဪ ရေတံခွန်ကလိပ်ပြာတွေလား"